Dag 45: 20/03/2012

Dinsdag, de dag dat mijn ouders zouden arriveren. Eerst natuurlijk naar school en mijn ‘fantastisch’ spel uitproberen. Ik ging dus vermenigvuldigingen en delingen opzeggen. De leerlingen moesten dan eerst per twee de uitkomst zoeken en als ze de uitkomst op hun kaartje hadden staan moesten ze recht springen en zeggen ‘I know the answer’. De eerste kreeg dan de kans om te zeggen wat de uitkomst was en te bewijzen of ze het op hun kaartje hadden. Als dit het geval was kregen ze een katje om op hun kaartje te zetten. Zo moesten ze om het snelst 1 kaartje vol hebben. Dan mocht deze winnende groep rechtspringen en roepen; ‘BINGO’. In het begin was het spel niet zo duidelijk voor de kinderen. Zij wilden zo graag een katje verdienen dat ze gewoon rechtsprongen en het antwoord uitschreeuwden terwijl ze het helemaal niet op hun kaartje hadden staan. Natuurlijk was dit wel heel grappig om te zien. Maar toen had ik toch besloten om de stappen op het bord te schrijven die ze moesten maken.
In de namiddag was het dan ook duidelijk voor de leerlingen en was het spel helemaal geslaagd.
Om half 4 mocht ik de klas verlaten van Madame Fidelis. Ik was natuurlijk ook toestemming gaan vragen bij Mister James of ik de school vroeger mocht verlaten. Dit was allemaal geen probleem. Ik mocht om kwart voor 4 de motor opstappen om naar de airstrip van Ukunda te gaan om daar mijn ouders op te wachten. Om 10 voor 4 stond ik daar al samen met Saolo. Hij had me naar daar gebracht en wachtte samen met mij tot mijn ouders arriveerde. Toen mijn ouders eindelijk van het vliegtuigje stapte merkte ik dat ik nog nooit zo blij was geweest om ze te zien. Maar ik zou snel genoeg gewoon worden aan hun aanwezigheid.
Ik ben mee mogen rijden naar hun hotelletje waar ik nog eens geconfronteerd werd met het contrast van het dorpje dat een halve kilometer verder ligt van al deze hotels. Het hotel van mijn ouders is wel niet zo overdreven groot in tegenstelling tot alle andere hotels langs de kust van Diani Beach. Het is er zeer rustig en is geschikt om even wat te bezinnen. Na 2 uurtjes bij babbelen ben ik terug naar het volunteer house gekomen omdat Jackson voor ons inktvis ging klaarmaken. Natuurlijk wou ik de kok zijn specialiteiten eens proeven en ik moet zeggen, slecht was het zeker niet. Mijn vakantie was goed van start gegaan. Ik heb nu vakantie tot maandag zodat ik wat tijd kan doorbrengen met mijn ouders. 

Dag 44: 19/03/2012

Maandag, de vermoeiendste dag van de week. Wat was het weer moeilijk om mijn bedje om half 7 te verlaten. Maar eens ik er uit was, ging het al stukken beter.
Tijd voor een nieuw hoofdstuk bij wiskunde ‘Division’. Met concreet materiaal werken tijdens de eerste lessen was de beste keuze die ik kon maken. Ik merkte dat veel leerlingen met abstracte vragen het heel moeilijk hadden. Maar in het begin van de les verliep alles nog heel goed om de leerlingen duidelijk te maken wat delen eigenlijk inhield. Aan de hand van mijn katjes was het voor de leerlingen makkelijker en konden ook de zwakste antwoord geven.
Ook heb ik de leerlingen getoond dat ze altijd bolletjes gelijk mogen verdelen over het aantal groepen. Zo kunnen ze snel en met visualisatie de uitkomst bekomen.
In de namiddag heb ik dan oefeningen gemaakt en ik merkte dat alles heel goed verliep en dat bijna iedereen een ‘Perfect’ van mij had gekregen in hun boekjes met een ‘Smiley Face ’
Maandag had ik ook het met Madame Fidelis over Music club. Ik legde haar uit dat ik mijn ouders moest gaan oppikken en er dus niet bij kon zijn. Ik vond het zelf zo jammer en het leek wel of ik de kinderen nu al in de steek liet. Ik had dan voorgesteld om met twee jongens van de Music club die avond, tijdens debate, samen te zitten en om hen al liedjes aan te leren. Dit was allemaal geen probleem en ook voor Madame Fatuma leverde dit geen moeilijkheden. ’s Avonds ging ik snel de dining hall binnen om ze te zoeken. Ik vond ze niet… Ik ging naar Madame Fatuma om te vragen of zij de twee ergens had gezien. Toen wist zij me te vertellen dat ze de school uit waren om hen voor de eindexamens te gaan inschrijven. Deze twee leerlingen zitten namelijk in het 8e jaar en studeren dit jaar af. Geen muziekles geven dus… Dan zou dit voor een andere keer zijn.
Thuis gekomen ben ik meteen beginnen knippen en lamineren. Ik ging namelijk de volgende dag ‘BINGO’ spelen met mijn klasje. Tot 10 uur zitten knippen en dan maar snel mijn bedje ingekropen.

Dag 43: 18/03/2012

Zondag, rustdag en schoolwerkdag. Na lang uitslapen was het tijd om de beentjes even te strekken en een wandelingetje te maken. Het was een snikhete dag. Rond half 5 ben ik terug thuis gekomen en heb ik mijn schoolwerk afgemaakt. In de namiddag kreeg ik nog een telefoon van mijn ouders om me te zeggen dat ze dinsdag om 4 uur zouden arriveren in Ukunda. Het eerste waar ik aan dacht was dat ik niet naar de club kon gaan. Maandag zou ik alles regelen.
Ik ben die dag op tijd in mijn nestje gekropen om de volgende dag fris en monter op school te staan.

Dag 42: 17/03/2012

Om half 8 zaten we met z’n drieën, Nathalie, Astrid en ik, in een busje richting Wasini Island. Het moment was voor mij aangebroken om voor de eerste keer in mijn leven te gaan snorkelen. Eerst was er nog een uurtje gereserveerd om dolfijnen te spotten en nadien was het eindelijk tijd om zelf het water in te duiken. Ik ben altijd al een waterratje geweest maar toch sloeg de angst me om het hart. Astrid had het al een keertje gedaan en zij ging me dan eerst even begeleiden in het water tot ik me goed voelde. In het begin was het wel even spannend. Zo dicht allemaal visjes langs je zien zwemmen… Maar ik was snel gewend aan het water en de uitrusting, want dat was ook geen lachertje. Na een mooie tour gemaakt te hebben in het water was het terug tijd om op de boot te kruipen. Wat een ervaring! Dit wil ik zeker nog eens gaan doen. Nadien werden we op Wasini Island verwacht voor een lekker maaltijd. Later stond een bezoek aan het dorpje nog op het programma, maar dit duurde maar 5 minuten. Het dorpje was uitgestorven en er stonden enkel wat plaatselijke aan de kust te wachten tot we voorbij liepen en probeerde ons natuurlijk wat aan te smeren. Maar deze keer heb ik het kunnen weerstaan en meteen in het bootje gestapt.
Rond 5 uur kwamen we terug aan bij onze huisjes en ben ik wat voor school beginnen werken.
Omdat niemand van ons zin had om te koken zijn we maar gaan eten. En op het einde van de avond was het natuurlijk weer tijd voor ons wekelijks bezoekje aan de Shakatak.

Dag 41: 16/03/2012

Vrijdag was het eerst tijd voor PPI waarbij de leerlingen per religie gaan samen zitten en bidden. De Upperclass wordt wel gescheiden van de lower.
Deze keer was ik nog eens een kijkje bij de katholieke upperclass gaan nemen. De stereo stond aan en het was tijd om samen liederen te zingen. Iedereen, ook de oudste leerlingen, lijken de tijd van hun leven te hebben. Het is ongelofelijk om te zien hoe iedereen staat te springen en te zingen. Na de muziek werd er dan nog een stuk gepredikt door Teacher Joyce. Dit ging over het feit dat je geduld moet hebben en dat God het goed met je voor heeft. Je hoeft geen angst te tonen dat het niet goed met je zou aflopen. Nee, God zorgt ervoor dat alles goed komt.
Na de godsdienst was het tijd voor mijn les wiskunde. Omdat het spel zo goed in de smaak was gevallen bij Madame Fidelis en de leerlingen, had mijn leerkracht gevraagd om vrijdag tijdens de beide lessen wiskunde ook naar buiten te gaan en verder al spelend de vermenigvuldigingen leren.
Maar omdat ik eerst nog de ‘Champion of multiplications’ wou zoeken in mijn klas, was het daar eerst tijd voor. Bijna de volledige les ging hier aan verloren. Maar de leerlingen waren heel enthousiast en ze bleven mee zoeken naar de uitkomst ook al lagen ze al uit het spel. Dit wil dus zeggen dat de betrokkenheid de hele les vrij hoog lag. Waar ik dan ook weer heel blij om was.
In de namiddag ben ik dan wel met mijn klasje naar buiten gegaan om het spel te spelen. Het is elke keer al vrij duidelijk geweest welke groep het sterkst is. Groep 3 heeft een leerling bij hun in de groep die sinds dit jaar nieuw is op school. Zij is een echte bolle boos. De vermenigvuldigingen lijken heel erg geautomatiseerd te zijn bij haar en de oefeningen geven dan ook geen enkel probleem bij haar.
Tijdens creative hebben we onze Wild Life Parken afgemaakt en met PE was het weer tijd voor de dagelijkse competitie tussen de meisjes en de jongens van mijn klas. De vorige keren waren de meisjes altijd al de overwinnaar geweest, maar op vrijdag was het de topdag van de jongens. Hun geluk kon dan ook niet meer op toen ik de winnaar bekend maakte.
Voor ik naar het strand vertrok met 4, 5, 6, 7 en 8 heb ik nog snel alle Wild Life Parken aan elkaar opgehangen in de klas en zo was de klas weer kleurrijk ingericht door de kinderen.
Toen we na het zwemmen thuis aankwamen moesten we snel onder de douche springen om ons klaar te maken om bij de ouders van Charlotte te gaan eten. Er stond ons niet alleen eten te wachten maar ook nog eens een verrassing. We waren allemaal heel benieuwd naar het grote gebeuren in de villa. Toen we er aan kwamen werd het snel duidelijk wat er ons te wachten stond. Er was een Keniaanse dansgroep in de tuin aan het opwarmen om ons een schitterende show te tonen.
Voor het aperitief was het tijd voor de eerst dansen en daarna was hun laatste dans al snel aangebroken. De groep heeft ons zeker kunnen entertainen en we zijn de ouders van Charlotte heel dankbaar voor deze verrassing.

Dag 40: 15/03/2012

Met een klein hartje kwam ik de school binnen om half acht en ging ik mijn aanwezigheid tekenen. Toen zag ik meteen dat Madame Fidelis vandaag wel aanwezig was op school. Ik stapte de klas binnen en effectief, daar zat ze. Mijn dag zou er deze keer net iets rustiger uit zien. Mijn les wiskunde waren gewoon herhalingsoefeningen en de leerlingen mochten tijdens creative arts verder werken aan hun Wild Life Park. Tussen creative arts en Physical education had ik de leerlingen nog even beloond met een stukje voor te lezen uit het boekje dat ik in het weekend had gekocht. Dit is ook het beloningssysteem dat ik graag in de klas zou willen introduceren. De leerkracht plaatst het negatieve soms te vaak in het licht. Terwijl het net andersom zou moeten zijn. Als de leerlingen dus goed meewerken tijdens mijn lessen dan krijgen ze een parel aan een ketting dat vooraan aan het bord hangt. Als ze er een hebben verdiend op een dag dan krijgen ze een stukje voorgelezen uit het boekje.
Na het rustig momentje was het tijd om de leerlingen nog eens actief te laten zijn. Ze waren niet te houden en gedragen zich dan ook soms als echte beesten. Gelukkig zijn de Kenianen geen watjes en kunnen ze zeker tegen een stootje.
Om kwart voor 5 ging onze wekelijkse vergadering met de leerkrachten van start en konden we om half 6 naar huis trekken.

Dag 39: 14/03/2012

Om half 8 kwam ik de school binnengewandeld en meteen toen ik mijn klas binnenwandelde merkte ik dat er iets niet pluis was. Madame Fidelis zat niet op haar stoel. Ik vroeg aan de leerlingen waar ze was en zij vertelden mij meteen dat ze thuis zat en ze zou vandaag niet naar school komen. Ik ben onmiddellijk naar Madame Fatuma gelopen en zij wist nog van niets. Maar zij zou me wel helpen. Het eerst uur ging van start en Madame Fatuma kwam de klas binnen en vertelde aan de leerlingen wat ze moesten doen. Na het lesje was het mijn beurt om wiskunde te geven. Ik merkte wel dat de leerlingen wat luidruchtiger waren. Het was enorm moeilijk om ze in de hand te houden en een paar leerlingen haalden echt het bloed vanonder mijn nagels. Tijdens de porridge besefte ik meteen dat ik spijt had van mijn ‘inhaaldag’. Yara was ook op school en ik ging haar even op de hoogte brengen van wat er afpeelde in mijn klas. Ze bood meteen aan om mij te komen helpen. Ik was dan ook enorm blij met haar aanbod. Madame Fatuma werd meteen op de hoogte gebracht van de toestand en stond het dan ook toe om Yara in mijn klas te laten helpen. Na porridge ging ik nog verder met mijn wiskunde les omdat deze nog niet afgerond was. Soms moesten we tijdens andere lessen even wachten op Fatuma en dan speelde we spelletjes of leerden we de kinderen Nederlands aan en zij ons Kiswahili.
Op het einde van de dag was de klas snel opgeruimd en moesten we de kinderen nog even bezighouden. We vonden het wel fijn om ze liedjes te laten zingen. Maar niet diegene die wij kennen, maar Kiswahili liedjes. Het is altijd leuk om de kinderen te zien dansen en ritme te kloppen op deze liedjes. Zij kunnen er net altijd dat iets meer aan geven dan de kinderen in België. Het lijkt wel of ze het ritme in hun bloed hebben zitten.
Als ik mijn dag terug bekijk heb ik uiteindelijk helemaal geen spijt gehad dat ik deze dag eens heb gehad. Ik heb mijn leerlingen beter leren kennen en het was een heel fijne dag. De kinderen hadden er duidelijk ook van genoten.
Na een heel vermoeiende dag ben ik ook heel vroeg onder mijn muskietennet gekropen om de volgende dag, hopelijk met leerkracht, weer voor de klas te staan.

Dag 38: 13/03/2012

Tijd voor een herhalingsles voor multiplications. Omdat de leerlingen al twee weken aan een stuk met vermenigvuldigen naar hun kop worden gesmeten was het, in mijn ogen, tijd voor een actief spel met vermenigvuldigingen. Ik ben naar buiten gestapt met de leerlingen en hen heel actief met rekenen bezig gehouden. Ze moesten in vier groepen samenwerken. Ze kregen tegelijkertijd dezelfde oefening te zien en moesten bespreken wat de uitkomst was. De zwakke leerlingen waren perfect verdeeld over de vier groepen en zij moesten dan lopen om een sjaal te pakken en het antwoord te roepen. Dit was een motiverend spel en de kinderen, en zelfs de leerkracht, genoten er duidelijk van. Wat een succes!
Na een fijne voormiddag wou ik dit verder zetten en heb ik de kinderen creatief aan het werk gezet. Ze moesten per vier hun eigen Wild Life Park creëren en kregen voldoende manieren om te werken aangeboden. Natuurlijk kwam er ook verf bij te pas en werd ik niet gespaard van een lekje verf op mijn gezicht. Hilariteit alom bij alle leerlingen. Want het was tijd voor lunch en ik liep door school met een mooi kleurrijk gezicht.
Om 4 uur was het tijd voor de clubs en ik ging als gewoonlijk weer een kijkje nemen bij Music club. Deze keer werd ik ontvangen en tot een van de leden van de club gedoopt. Ik moest namelijk de volgende keer mijn gitaar meenemen en de leerlingen liedjes aanleren. Ik was enorm vereerd en voelde me meteen thuis. Ik heb dan ook ineens voor hen een Nederlands liedje gezongen. ‘Laat de zon in je hart’. De leerkrachten kennen dit ook al want er hangen papieren op in de leraarskamer met de tekst in het Nederlands en Engels. Je merkte wel dat ze niet weten dat het eigenlijk Schlager is ;). Ze vinden het een heel vrolijk en leuk deuntje.
Na een fijne dag ben ik tijdig mijn nest ingedoken want de volgende dag moest ik er terug vroeg uit. Ik ging namelijk mijn vrije dag gebruiken om les te geven zodat ik de volgende week een extra dag vakantie had om bij mijn ouders te zijn.

Dag 37: 12/03/2012

De twee lesjes wiskunde gingen vandaag weer uit naar het herhalen van maaltafels. Je merkt in Kenia een duidelijk verschil met niveau van beheersing van de maaltafels met dat van België. In het tweede leerjaar wordt er bij ons al verwacht dat de leerlingen ze allemaal kunnen opsommen alsof het niets is. Hier, in Kenia, kennen de leerlingen wel het systeem hoe ze aan de uitkomst komen, maar kan het soms 5 minuten duren voor de leerlingen de uitkomst kunnen geven. Omdat ik de tafels wil automatiseren bij de kinderen had ik kaartjes gemaakt met de vermenigvuldiging en de uitkomst op. Zo kon ik de tafels afgaan met de leerlingen en als ze het niet wisten kon ik ze een visueel beeld geven. Ik merkte een sterke vooruitgang maar kon nog steeds zo mijn zwakke en sterke leerlingen er uit halen. Omdat ik het zo erg vond voor de zwakkere hoe zij soms voorschut worden gezet voor de hele klas, moest ik een systeem vinden om ze te helpen.
Toen ik ’s avonds thuis kwam wist ik meteen wat ik ging doen. Kaartjes maken per tafel met de vermenigvuldiging en uitkomst erop. De volgende dag zou ik het aan de leerlingen geven en ze uitleggen wat ze er mee moesten aanvangen.

Dag 35 en 36: 10/03/2012-11/03/2012

Weekend.

Dag 34: 09/03/2012

Een gewone schooldag stond weer voor de deur. Na een dag in de klas te zitten trok ik om kwart na drie men klasje uit om de kinderen van het 4e tot het 8e te vergezellen bij het zwemmen in de zee.
Na een verfrissende duik zijn we terug richting Rainbow4kids gewandeld en zijn we snel naar huis gegaan om ons te douche en klaar te maken voor onze wekelijkse pizza aan de helft van de prijs.
Hoe moe ik ook was, toch besloot ik om met Astrid en Sofie mee te gaan naar Tanduri. In het begin voelde ik me echt moe, maar hoe langer ik er zat hoe fijner het werd. Toen we er al een tijdje zaten zagen we ineens Mama Rainbow naar ons toelopen. We hadden al wel gehoord dat ze haar vlucht gemist had, maar we dachten dat ze ’s nachts terug zou vliegen. Wat een fijne verrassing om haar daar nog eens te zien. Toen heeft ze haar hele verhaal verteld en wist ze ons te melden dat ze maandag ochtend pas een vlucht terug zou hebben. Ze kon dan dus beter nog even iets gaan drinken in Tanduri dan te wachten op haar vlucht! En zo had ik nog een hele fijne avond.
 Tijd om nog eens lang uit te slapen de volgende dag.

Dag 33: 08/03/2012

Start van de school na 5 dagen vakantie.
Vandaag was het tijd om de punten van mijn eigen klas in te schrijven in het register. Van les kwam er niet veel van in huis, want op donderdag wordt er maar een uurtje wiskunde gegeven. Deze werd vandaag helemaal ingepalmd door het overlopen van het wiskunde examen.
Na school was het nog tijd voor de wekelijkse vergadering en dan konden we weer naar huis trekken.
Voor we dat hadden gedaan, zijn we nog afscheid gaan nemen van Katrien. Want zij zou de volgende dag naar huis vertrekken. We zouden haar allemaal heel hard missen!

Dag 29-32: 4/03/2012-07/03/2012

Vakantie

Dag 27 en 28: 2/03/2012-3/03/2012

Onze jeep stond om half 7 voor onze deur en zo startte ook meteen ons avontuur.
Na 4 uur rijden kwamen we eindelijk aan in Tsavo-east. Het was snik heet maar door de snelheid van onze chauffeur hadden we daar helemaal geen probleem mee. De wind koelde ons meteen af.
De eerste dag hebben we de meest voorkomende dieren van het park gezien zoals olifanten, giraffen, zebra’s, buffels, vogels, struisvogels, impala’s, kudu’s, everzwijnen, …
Na een verfrissende plons in het zwembad van de lodge moesten we de jeep terug in voor onze avond gamedrive. Toen we vertrokken op safari, waren we aan het grappen. En zeiden we dat het heel straf zou zijn moesten we nog iets meemaken. Het gekste zou zijn dat we in het midden van het park zouden stilvallen met onze jeep. Natuurlijk toen het begon te schemeren kwam onze voorspelling uit. Voor ons trokken een kudde van zo’n 10 olifanten rond. We waren maar al te blij dat ze de andere kant uittrokken. Gelukkig, na een kwartiertje kon de auto weer  gestart worden en waren we net voor het donker thuis. Na een vermoeiende maar voldane dag kropen we vroeg ons bedje in om er de volgende dag weer vroeg uit te stappen.
Om half 7 stapten we de Range Rover weer in om opzoek te gaan naar de leeuwen. Daar waren we al lang naar opzoek en eindelijk, vlak voor de hitte er weer was, waren ze daar. Aan de plas waar veel dieren te vinden zijn was een leeuw aan een karkas aan het peuzelen en een andere was rustig aan het drinken. Prachtig om te zien hoe de andere dieren reageren op de aanwezigheid van deze dieren. Vanaf dat ze ook maar iets bewegen gaan de oren van de zwakkere dieren al omhoog en wordt de koning van de dieren ten zeerste gevreesd. De zebra’s voelde zich niet op hun gemak en galoppeerden dan ook wat later de andere richting uit.
We reden verder en nog geen 5 minuten later kwamen we twee vrouwtjes leeuwen tegen die lagen te rusten in de schaduw van een boom. 100 meter verder lag er een hyena op ons te wachten. Dit was heel bijzonder om te zien, want deze dieren zijn zeer schuchter en laten zich dan ook niet makkelijk zien aan de andere.
Na een voltreffer van een safari konden we nog wat uitrusten en een lunch nemen in Lion Hill (lodge). Daar konden we in de verte ook nog een leeuw rustig zien kuieren en hadden we prachtige uitzichten over heel Tsavo (east en west).
Rond 1 uur zijn we terug richting Maweni vertrokken en kwamen we vermoeid thuis om 5 uur in de namiddag.
’S Avonds zijn we dan nog naar Shakatak getrokken om onze ‘Dance-moves’ nog eens te tonen.
Veel te laat, ben ik mijn bed in gekropen.

Dag 26: 1/03/2012

De laatste dag van de examens verliep net hetzelfde als de eerste. Toen kreeg ik ook de gelegenheid om de punten in te schrijven en een overzicht te maken. Na de lunch konden alle leerlingen naar huis gaan en van hun vakantie genieten. Omdat alle examens er al op zaten moesten ze niet tot 5 uur aanwezig blijven op school. De leerkrachten moesten nog wel alle examens eerst verbeteren na de lunch en we hadden ook nog een vergadering. Na school zijn we eentje gaan drinken in de plaatselijke pub over school en zo konden wij ook onze vakantie van start laten gaan.
Om 5 uur waren we dan eindelijk terug in de huisjes en moesten we ons meteen klaarmaken om te vertrekken naar de Rainbow-appartments omdat Katrien en Jackson voor ons gingen koken. Na een heerlijke maaltijd zijn we terug naar huis vertrokken en hebben we onze zakken gemaakt om te vertrekken op safari. Nathalie, Astrid, Quinten en ik moesten de volgende dag namelijk om half 6 opstaan.

Dag 25: 29/02/2012

Vrije dag.

Dag 24: 28/02/2012

De eerste dag van de examenperiode. Deze periode geldt enkel voor de lagere school. De kleuterschool doet aan deze examens nog niet mee. Pas de laatste ‘Term’ doen de kleuters weer wel examens.
Het was een hele ervaring om te zien hoe de leerlingen en de leerkrachten een examen aflegde of afnamen.
Ik moest samen met Madame Fidelis naar klas 2 want we het was niet toegestaan om in de eigen klas examens af te nemen. De oorzaak hiervan is dat de leerkrachten hun leerlingen soms willen helpen tijdens de examens. Als je dan in een andere klas staat is deze drang veel minder.
De leerlingen krijgen eerst hun examen en nadien ook een kladblad. Als dat allemaal geregeld was, was het tijd voor het examen te maken. De leerkracht las elke vraag voor en de mogelijkheden, als die er waren. Vervolgens kregen de leerlingen heel even de tijd om het antwoord neer te pennen en dan ging de leerkracht weer verder. Dit werd herhaald tot vraag 50. Na het eerste examen, wiskunde, moest ik deze verbeteren. Zo heb ik bijna alle examens verbeterd en kreeg ik ook de taak de uitslagen te noteren in de klassenrooster. Alle totalen worden dan met elkaar vergeleken en worden op officiële papieren, met de positie, genoteerd. De leerlingen met de beste resultaten staan dus helemaal bovenaan.
In de namiddag was het tijd voor lezen zowel Kiswahili als Engels. Ik merkte al van in het begin dat het zeer traag ging. Ik heb de kinderen die niet moesten lezen bezig gehouden met spelletjes. De leerlingen hadden zich beter bezig gehouden met nog wat nalezen, maar daar dachten ze blijkbaar helemaal niet aan. Maar na een tijdje kwam Katrien een kijkje nemen en vertelde ze me dat ik ook het leesexamen mocht afnemen. Natuurlijk dat van Engels. Het was zeer fijn om de leerlingen eens te horen lezen. Ik kreeg wel de beste lezertjes bij me. En dan liep nog niet alles van een leien dakje. Op het einde van de dag was nog zeker niet iedereen aan de beurt geweest. Madame Fidelis zou de volgende dag nog een hele klus te klaren hebben. Want op woensdag ben ik niet op school.

Dag 23: 27/02/2012

Onze laatste dag voor de examens begon, zoals gewoonlijk, met de ‘assembly’. Dan wordt de Keniaanse vlag weer door de scouts omhoog gehesen, wordt het Keniaanse volkslied gezongen en bid iedereen gezamenlijk.
Nadien heb ik mijn lesjes gegeven. Nu moest ik beginnen met ‘multiplications’ omdat de leerlingen deze revision nodig hadden voor hun examens.
Vanaf nu ga ik mijn blog berichten wat korter maken doordat ik niet altijd even veel tijd heb om alle dagen helemaal uit te schrijven.