Om half 8 zaten we met z’n drieën, Nathalie, Astrid en ik, in een busje richting Wasini Island. Het moment was voor mij aangebroken om voor de eerste keer in mijn leven te gaan snorkelen. Eerst was er nog een uurtje gereserveerd om dolfijnen te spotten en nadien was het eindelijk tijd om zelf het water in te duiken. Ik ben altijd al een waterratje geweest maar toch sloeg de angst me om het hart. Astrid had het al een keertje gedaan en zij ging me dan eerst even begeleiden in het water tot ik me goed voelde. In het begin was het wel even spannend. Zo dicht allemaal visjes langs je zien zwemmen… Maar ik was snel gewend aan het water en de uitrusting, want dat was ook geen lachertje. Na een mooie tour gemaakt te hebben in het water was het terug tijd om op de boot te kruipen. Wat een ervaring! Dit wil ik zeker nog eens gaan doen. Nadien werden we op Wasini Island verwacht voor een lekker maaltijd. Later stond een bezoek aan het dorpje nog op het programma, maar dit duurde maar 5 minuten. Het dorpje was uitgestorven en er stonden enkel wat plaatselijke aan de kust te wachten tot we voorbij liepen en probeerde ons natuurlijk wat aan te smeren. Maar deze keer heb ik het kunnen weerstaan en meteen in het bootje gestapt.
Rond 5 uur kwamen we terug aan bij onze huisjes en ben ik wat voor school beginnen werken.
Omdat niemand van ons zin had om te koken zijn we maar gaan eten. En op het einde van de avond was het natuurlijk weer tijd voor ons wekelijks bezoekje aan de Shakatak.
Rond 5 uur kwamen we terug aan bij onze huisjes en ben ik wat voor school beginnen werken.
Omdat niemand van ons zin had om te koken zijn we maar gaan eten. En op het einde van de avond was het natuurlijk weer tijd voor ons wekelijks bezoekje aan de Shakatak.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten