Om half 8 kwam ik de school binnengewandeld en meteen toen ik mijn klas binnenwandelde merkte ik dat er iets niet pluis was. Madame Fidelis zat niet op haar stoel. Ik vroeg aan de leerlingen waar ze was en zij vertelden mij meteen dat ze thuis zat en ze zou vandaag niet naar school komen. Ik ben onmiddellijk naar Madame Fatuma gelopen en zij wist nog van niets. Maar zij zou me wel helpen. Het eerst uur ging van start en Madame Fatuma kwam de klas binnen en vertelde aan de leerlingen wat ze moesten doen. Na het lesje was het mijn beurt om wiskunde te geven. Ik merkte wel dat de leerlingen wat luidruchtiger waren. Het was enorm moeilijk om ze in de hand te houden en een paar leerlingen haalden echt het bloed vanonder mijn nagels. Tijdens de porridge besefte ik meteen dat ik spijt had van mijn ‘inhaaldag’. Yara was ook op school en ik ging haar even op de hoogte brengen van wat er afpeelde in mijn klas. Ze bood meteen aan om mij te komen helpen. Ik was dan ook enorm blij met haar aanbod. Madame Fatuma werd meteen op de hoogte gebracht van de toestand en stond het dan ook toe om Yara in mijn klas te laten helpen. Na porridge ging ik nog verder met mijn wiskunde les omdat deze nog niet afgerond was. Soms moesten we tijdens andere lessen even wachten op Fatuma en dan speelde we spelletjes of leerden we de kinderen Nederlands aan en zij ons Kiswahili.
Op het einde van de dag was de klas snel opgeruimd en moesten we de kinderen nog even bezighouden. We vonden het wel fijn om ze liedjes te laten zingen. Maar niet diegene die wij kennen, maar Kiswahili liedjes. Het is altijd leuk om de kinderen te zien dansen en ritme te kloppen op deze liedjes. Zij kunnen er net altijd dat iets meer aan geven dan de kinderen in België. Het lijkt wel of ze het ritme in hun bloed hebben zitten.
Als ik mijn dag terug bekijk heb ik uiteindelijk helemaal geen spijt gehad dat ik deze dag eens heb gehad. Ik heb mijn leerlingen beter leren kennen en het was een heel fijne dag. De kinderen hadden er duidelijk ook van genoten.
Na een heel vermoeiende dag ben ik ook heel vroeg onder mijn muskietennet gekropen om de volgende dag, hopelijk met leerkracht, weer voor de klas te staan.
Op het einde van de dag was de klas snel opgeruimd en moesten we de kinderen nog even bezighouden. We vonden het wel fijn om ze liedjes te laten zingen. Maar niet diegene die wij kennen, maar Kiswahili liedjes. Het is altijd leuk om de kinderen te zien dansen en ritme te kloppen op deze liedjes. Zij kunnen er net altijd dat iets meer aan geven dan de kinderen in België. Het lijkt wel of ze het ritme in hun bloed hebben zitten.
Als ik mijn dag terug bekijk heb ik uiteindelijk helemaal geen spijt gehad dat ik deze dag eens heb gehad. Ik heb mijn leerlingen beter leren kennen en het was een heel fijne dag. De kinderen hadden er duidelijk ook van genoten.
Na een heel vermoeiende dag ben ik ook heel vroeg onder mijn muskietennet gekropen om de volgende dag, hopelijk met leerkracht, weer voor de klas te staan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten