Na 4 uur slapen zijn we terug uit ons bedje gekropen om naar de kerk te vertrekken. Het was snik heet en er was geen windje te bespeuren. Na een klein halfuurtje wandelen zagen we de kerk al verschijnen. Om half 11 begon de viering. Na een paar ‘liedjes’ werd er van ons een speech verwacht. Natuurlijk hebben we dat ook gedaan en ons kort even voorgesteld. Samen met Mama en papa Rainbow en Teacher Wim stonden we vooraan in de kerk. Je merkte aan de mensen dat ze Katrien en Danny heel dankbaar waren voor het project in hun dorp. Verder was er nog een familie die uit Italië kwamen. Oorspronkelijk zijn ze afkomstig uit Kenia maar ze zijn verhuisd naar Europa. Omdat hun reis goed verlopen was kwamen ze naar de kerk om God te bedanken. Na een uur en half mochten we de kerk uit. Ik was ontzettend blij met de frisse lucht. Door de hitte was het niet uit te houden. Eerst hebben we nog en colaatje gedronken om op krachten te komen. Na deze verfrissing konden we weer naar huis vertrekken. Tijdens het rusten in de tuin hoorde ik plots een vuvuzela. Omdat 1 van de leerlingen die mee had op scouts-camp viel mijn ‘euro’ snel. De jongens waren terug! Samen met Sofie ben ik naar school gekomen om hen te verwelkomen. We hadden veel te vertellen aan elkaar! Zij oever hun ervaringen bij de scouts en wij over ons druk weekend. Wanneer we uitgepraat waren heb ik mijn lessen afgemaakt en gewacht op de jongens tot ze klaar waren om te vertrekken naar Kim4love. We moesten er terug heen omdat het de laatste keer was voor Danny en Wim. Deze laatste had ons 8 dan ook nog een uitgenodigd om nadien te gaan eten. Het was weer tijd voor een ritje op de brommer ‘by night’. Ondertussen ben ik het al zo gewoon dat ik het echt fantastisch vind! Ik geniet er meer en meer van! Na een lekker etentje heb ik thuis mijn blog verder afgemaakt en naar de filmpjes van Jodie gekeken van The voice van Vlaanderen. Jammer genoeg is ze ‘out of the game’ en dat op haar verjaardag… “Maar, Jodie, ge hebt da goe gedaan zenne, menneke!”
dinsdag 28 februari 2012
Dag 21: 25/02/2012
Om 9 uur stonden er drie brommers voor de deur om ons mee te nemen naar Ukunda. We gingen eerst nog even een bezoekje brengen aan de lerarenopleiding van Ukunda. Natuurlijk is dit een heel groot verschil met de onze. De opleiding huurt lokalen van een lagere school in Ukunda. Na het bezoekje zijn we meteen door de straatjes van de stad beginnen kuieren. De eerste indruk van de stad wordt gemaakt door het vele afval langs de weg. Overal waar je wandelt met je teenslippers moest je oppassen dat je voeten niet volhingen met vuiligheid. We gingen naar Ukunda met de intentie stof te kopen om er jurkjes, tassen of andere spullen van te laten maken. Maar omdat er twee ‘junkies’ ons achtervolgde was het niet evident om zo maar ergens te stoppen en rustig de tijd te nemen om een stofje uit te kiezen. Wanneer we terug richting Maweni wouden gaan, stelde Madame Fatuma voor om de jongens op scouts-weekend te gaan bezoeken. Natuurlijk wezen we dit voorstel niet af en zijn we meteen de Matatu opgesprongen richting Musambweni. Daar aangekomen was er een ceremonie bezig. Wat ik daar zag bezorgde mij meteen al een gevoel dat ik een foute keuze had gemaakt. Ik had moeten meegaan. De mensen die de ceremonie leidde hadden allemaal een officieel scouts-uniform aan. Net zoals de onze! Het is ongelofelijk om te zien hoe de scouts hier in Kenia verschilt met de onze maar toch ook gelijkenissen heeft! Na de ceremonie zijn we de kook- en slaapplaats van de leerlingen van Rainbow gaan bekijken. Daar hebben ze nog geprobeerd om me te overtuigen om te blijven maar omdat ik niets bij had van spullen kon ik dat niet maken. Misschien een volgende keer.
Hup, de matatu op richting Maweni. Omdat we nog wat plaatselijke ‘shopkes’ wouden doen zijn we wat vroeger afgestapt en wandelde we langs de hoofdbaan naar het strand. Daar stonden de vrienden van Saolo ons al op te wachten om een vertoning te geven van hun acrobatie. Ze waren zeer tevreden met hun toeschouwers en zorgde ervoor dat we niets te kort kregen. Na de show was Teacher Wim even weg en dan merkte je wel snel dat je enkel met meisjes aan het rondwandelen bent. Maar daar trokken we ons niet te veel van aan en we probeerde hen dan ook van ons af te schudden. Nog even snel naar de winkel om eten te kopen voor de avond. Toen we thuis kwamen moest er meteen een beslissing genomen worden of we weg zouden gaan of niet. De taxi moest namelijk geregeld worden. Na nog geen minuut overleggen waren we het er met z’n allen over eens om en stapje in de wereld te zetten. Om half elf zijn ze ons komen oppikken en heeft de taxi ons afgezet aan de ‘Tanduri’. Nog geen 5 minuten later zaten Soalo en Dennis al mee rond onze tafel. Deze avond waren we maar met 8. We hebben een gezellige avond gehad en zijn tot 4 uur in de Shakatak gebleven om alles uit ons lijf te dansen. We zagen wel snel dat het anders is om op stap te gaan met enkel de 6 meisjes. Natuurlijk waren we blij dat Soalo en Dennis erbij waren. Maar het was toch anders dan de vorige keren. Normaal zijn we met veel meer en zijn onze twee jongens er ook bij. We merkte snel dat de plaatselijke nu veel meer toenadering zochten. Onze bodyguards waarschuwde ons daar ook veel voor. Na een fijne avond zijn we met de taxi naar huis gegaan en zijn we in ons bedje gekropen. De volgende dag moesten we er weer vroeg uit om naar de kerk te gaan. Om 9 uur stond de wekker al…
Hup, de matatu op richting Maweni. Omdat we nog wat plaatselijke ‘shopkes’ wouden doen zijn we wat vroeger afgestapt en wandelde we langs de hoofdbaan naar het strand. Daar stonden de vrienden van Saolo ons al op te wachten om een vertoning te geven van hun acrobatie. Ze waren zeer tevreden met hun toeschouwers en zorgde ervoor dat we niets te kort kregen. Na de show was Teacher Wim even weg en dan merkte je wel snel dat je enkel met meisjes aan het rondwandelen bent. Maar daar trokken we ons niet te veel van aan en we probeerde hen dan ook van ons af te schudden. Nog even snel naar de winkel om eten te kopen voor de avond. Toen we thuis kwamen moest er meteen een beslissing genomen worden of we weg zouden gaan of niet. De taxi moest namelijk geregeld worden. Na nog geen minuut overleggen waren we het er met z’n allen over eens om en stapje in de wereld te zetten. Om half elf zijn ze ons komen oppikken en heeft de taxi ons afgezet aan de ‘Tanduri’. Nog geen 5 minuten later zaten Soalo en Dennis al mee rond onze tafel. Deze avond waren we maar met 8. We hebben een gezellige avond gehad en zijn tot 4 uur in de Shakatak gebleven om alles uit ons lijf te dansen. We zagen wel snel dat het anders is om op stap te gaan met enkel de 6 meisjes. Natuurlijk waren we blij dat Soalo en Dennis erbij waren. Maar het was toch anders dan de vorige keren. Normaal zijn we met veel meer en zijn onze twee jongens er ook bij. We merkte snel dat de plaatselijke nu veel meer toenadering zochten. Onze bodyguards waarschuwde ons daar ook veel voor. Na een fijne avond zijn we met de taxi naar huis gegaan en zijn we in ons bedje gekropen. De volgende dag moesten we er weer vroeg uit om naar de kerk te gaan. Om 9 uur stond de wekker al…
Dag 20: 24/02/2012
Onze laatste dag van onze eerste week stage is van start gegaan met het gemeenschappelijk bidden. Deze keer ging ik niet mee met de leerlingen van het 4e, 5e, 6e, 7e of 8e jaar mee maar ging ik met mijn eigen klas naar een lokaal. Dit wordt altijd door het eerste uur van vrijdag in beslag genomen. Nadien ben ik met mijn leerlingen naar de klas gegaan en zijn de lessen weer gewoon doorgegaan.
Deze keer vond ik mijn les heel geslaagd. Alle leerlingen hadden de leerstof onder de knie en konden makkelijk antwoord geven op de vragen. Ik was zo fier op hen. Ik ben er van overtuigd dat de leerlingen dat konden zien aan mijn gezicht. Het geeft in Kenia veel meer voldoening om een geslaagde les te geven. Niet dat ik niet tevreden ben als ik een goede les heb gegeven in België maar je kan hier zien dat de leerlingen vaak veel achterstaan met de leerstof. En als het dan lukt om alle leerlingen de oefeningen te laten maken, ben ik zo gelukkig!
Om kwart na 3 was het tijd om naar het strand te trekken. Deze keer was ik zelf een beetje laat omdat ik nog even op het derde leerjaar moest ‘passen’. Samen met Charlotte ben ik dan wat later naar het strand getrokken. Daar aangekomen zagen we dat de leerlingen zelfs nog niet in het water zaten. Dus we hadden niets gemist. Ik ben langs de kan blijven staan om alles in het oog te kunnen houden. Als je langs de kant staat dan heb je een goed overzicht over de situatie. Ik heb daar een hele tijd met Madame Bernice staan praten. Zij is de leerkracht van het eerste leerjaar. Ze vertelde mij over de Islamieten en de Katholieke in Kenia. En dan hebben we België met Kenia vergeleken.
Om half 5 was het tijd om terug te keren. Als we op het schoolplein aankwamen zagen we dat de jongens klaar stonden om te vertrekken op het scouts-weekend. Ja ja, het was eindelijk eens tijd voor een weekendje alleen met de meisjes. Toen we de jongens hadden uitgewuifd zijn we nog even snel iets gaan drinken in het cafeetje over de school. Om half 8 ben ik de douche ingesprongen om tegen 8 uur de taxi te nemen naar ‘Waanzin’, ons restaurantje waar we op vrijdag altijd gaan eten omdat pizza dan aan de helft van de prijs is. Na een lekker hapje zijn we opstap gegaan. Vandaag gingen we enkel naar Tanduri. Het café naast de bekende ‘Shakatak’. We waren allemaal moe en moesten de volgende dag er weer vroeg uit. We waren met veel, 6 meisjes, Mama en Papa Rainbow, Teacher Wim, Jackson, Saolo en Dennis. Dit maakt het dan nooit echt makkelijk om te betalen waardoor we altijd nog een uur later thuis zijn dan we eigenlijk willen. Maar uiteindelijk aangekomen aan onze huisjes ben ik meteen in mijn bed gekropen.
Deze keer vond ik mijn les heel geslaagd. Alle leerlingen hadden de leerstof onder de knie en konden makkelijk antwoord geven op de vragen. Ik was zo fier op hen. Ik ben er van overtuigd dat de leerlingen dat konden zien aan mijn gezicht. Het geeft in Kenia veel meer voldoening om een geslaagde les te geven. Niet dat ik niet tevreden ben als ik een goede les heb gegeven in België maar je kan hier zien dat de leerlingen vaak veel achterstaan met de leerstof. En als het dan lukt om alle leerlingen de oefeningen te laten maken, ben ik zo gelukkig!
Om kwart na 3 was het tijd om naar het strand te trekken. Deze keer was ik zelf een beetje laat omdat ik nog even op het derde leerjaar moest ‘passen’. Samen met Charlotte ben ik dan wat later naar het strand getrokken. Daar aangekomen zagen we dat de leerlingen zelfs nog niet in het water zaten. Dus we hadden niets gemist. Ik ben langs de kan blijven staan om alles in het oog te kunnen houden. Als je langs de kant staat dan heb je een goed overzicht over de situatie. Ik heb daar een hele tijd met Madame Bernice staan praten. Zij is de leerkracht van het eerste leerjaar. Ze vertelde mij over de Islamieten en de Katholieke in Kenia. En dan hebben we België met Kenia vergeleken.
Om half 5 was het tijd om terug te keren. Als we op het schoolplein aankwamen zagen we dat de jongens klaar stonden om te vertrekken op het scouts-weekend. Ja ja, het was eindelijk eens tijd voor een weekendje alleen met de meisjes. Toen we de jongens hadden uitgewuifd zijn we nog even snel iets gaan drinken in het cafeetje over de school. Om half 8 ben ik de douche ingesprongen om tegen 8 uur de taxi te nemen naar ‘Waanzin’, ons restaurantje waar we op vrijdag altijd gaan eten omdat pizza dan aan de helft van de prijs is. Na een lekker hapje zijn we opstap gegaan. Vandaag gingen we enkel naar Tanduri. Het café naast de bekende ‘Shakatak’. We waren allemaal moe en moesten de volgende dag er weer vroeg uit. We waren met veel, 6 meisjes, Mama en Papa Rainbow, Teacher Wim, Jackson, Saolo en Dennis. Dit maakt het dan nooit echt makkelijk om te betalen waardoor we altijd nog een uur later thuis zijn dan we eigenlijk willen. Maar uiteindelijk aangekomen aan onze huisjes ben ik meteen in mijn bed gekropen.
Dag 19: 23/02/2012
Deze dag moest ik normaal maar een lesje geven over breuken. Maar omdat Madame fidelis moeilijk huiswerk had meegegeven, hadden vele leerlingen het niet juist opgelost. In de namiddag heb ik de kinderen dan nog wat extra les gegeven over de breuken en de oefeningen. Nu was het voor alle leerlingen duidelijk.
Ik merkte wel nog steeds dat het voor de leerlingen niet altijd even gemakkelijk is om met concreet materiaal te werken. Ze zijn gewoon om oefeningen te maken in hun boek, zoals het daar in staat. Vanaf dat het een beetje anders is, vinden ze het niet meer zo evident. Ik had dan elke bank een setje van 8 hondjes gegeven om oefeningen te maken. Na enkele keren oefenen ging het al wat beter.
Op het einde van de dag heb ik de leerlingen nog een liedje aangeleerd omdat Madame Fidelis er achter vroeg. Maar ik had de akkoorden niet bij voor op de gitaar te spelen om het liedje te begeleiden. Ik heb het liedje aangeleerd zonder de gitaar, maar de volgende dag zou ik mijn gitaar en de akkoorden meebrengen om de leerlingen te helpen zingen.
Om 4 uur was het weer tijd voor ‘Talentshow’. Omdat we vorige week hadden beloofd om ook eens op te treden had ik mijn gitaar meegenomen en hebben we met z’n achten ook een liedje gezongen voor alle leerlingen van het 4e tot het 8e leerjaar. Zij waren enthousiast en vroegen achter nog een ander liedje. Maar deze gingen we sparen voor de volgende week. Tegen de volgende donderdag zouden we nog een liedje voorbereiden.
Ik merkte wel nog steeds dat het voor de leerlingen niet altijd even gemakkelijk is om met concreet materiaal te werken. Ze zijn gewoon om oefeningen te maken in hun boek, zoals het daar in staat. Vanaf dat het een beetje anders is, vinden ze het niet meer zo evident. Ik had dan elke bank een setje van 8 hondjes gegeven om oefeningen te maken. Na enkele keren oefenen ging het al wat beter.
Op het einde van de dag heb ik de leerlingen nog een liedje aangeleerd omdat Madame Fidelis er achter vroeg. Maar ik had de akkoorden niet bij voor op de gitaar te spelen om het liedje te begeleiden. Ik heb het liedje aangeleerd zonder de gitaar, maar de volgende dag zou ik mijn gitaar en de akkoorden meebrengen om de leerlingen te helpen zingen.
Om 4 uur was het weer tijd voor ‘Talentshow’. Omdat we vorige week hadden beloofd om ook eens op te treden had ik mijn gitaar meegenomen en hebben we met z’n achten ook een liedje gezongen voor alle leerlingen van het 4e tot het 8e leerjaar. Zij waren enthousiast en vroegen achter nog een ander liedje. Maar deze gingen we sparen voor de volgende week. Tegen de volgende donderdag zouden we nog een liedje voorbereiden.
Dag 18: 22/02/2012
Tijd voor onze vrije dag. Omdat ik toch niet had te doen was ik lekker lang in mijn bed blijven liggen en ben ik, als ik eindelijk wakker was, meteen mijn lessen voor de komende dagen gemaakt. Zo zou ik de volgende dagen niet te veel moeten doen als ik thuis kwam van school. Toen ik klaar was had ik wel de behoefte om nog iets te gaan doen. Dus ik was samen met Sofie naar de winkel gegaan op de motto bij Soalo. Toen we hadden gewinkeld hadden we wel zin in een fris drankje. Dus hebben we een leuk terrasje uitgezocht en hebben we Soalo getrakteerd op een biertje. Toen we vroegen achter wilde beesten hier in de buurt, was hij snel uitgepraat. Hier in Maweni en omstreken zitten enkel wat apen. Maar hij wist ons te vertellen dat hier wat verder een vriend van hem slangen, krokodillen, schilpadden en nog meer van zulke reptielen bijhoudt. Natuurlijk wilden wij meteen een kijkje gaan nemen en voor slecht 200 keniaanse shiling zei Soalo konden we een kijkje gaan nemen. Maar natuurlijk toen we er aankwamen was het al opgeslagen naar 300. En toen merkten we ook dat we onze camera niet bij hadden. Maar de man was dan zo vriendelijk om ons de volgende keer, als we onze camera wel bij hadden, ons de helft van de prijs te laten betalen. Dus binnen een paar weken zouden we wel nog een keertje terugkeren. Ik heb een kameleon op mijn arm laten kruipen, laten veranderen van kleur en een slang ‘gestreeld’. Wat een ervaring. Verder zaten er nog heel giftige slangen die de man allemaal in de buurt had gevangen. Natuurlijk wilden we daar niet het fijne van weten. Stel je voor dat er op een dag zo’n slang in onze tuin rond glijdt! Toen we terug thuis kwamen hebben we onze verhalen meteen gedeeld met de andere. Natuurlijk wilden zij ook ooit daar een kijkje gaan nemen. En ze hebbe gelijk! Want voor zo weinig geld is het de moeite wel eens.
Na een rustig dagje zijn we op tijd ons bed ingekropen om de volgende dag weer voor de klas te staan.
Na een rustig dagje zijn we op tijd ons bed ingekropen om de volgende dag weer voor de klas te staan.
Dag 17: 21/02/2012
De tweede dag van de stage moest ik het tweede uur een vervolg geven van mijn lessen van de dag ervoor. Deze lessen gaan over breuken en een kwart nemen van een geheel. Geen makkelijke leerstof natuurlijk. Maar toen ik het huiswerk verbeterde was ik toch verbaasd van de aantal juiste oplossingen. Slechts 5 leerlingen van de 36 hadden echt problemen gehad. Ik was al meteen fier op mijn leerlingen. De les zelf was pure herhaling en ik probeerde zoveel mogelijk materiaal te gebruiken om de leerlingen duidelijk te maken wat ik van hen vroeg. Toen heb ik ook een eerste kleine les ‘Creative arts’ mogen geven. Ik had dan beslist om de leerlingen een naamkaartje te laten maken zodat ze deze op hun bank konden zetten. Zo zou ik de namen niet snel vergeten. Om de creativiteit in de leerlingen wat naar boven te brengen had ik de opdracht gegeven om van elke letter een leuke tekening te maken. Al snel merkte ik dat het niet gemakkelijk is voor de leerlingen om hun creativiteit naar boven te halen. Uiteindelijk is het wel begrijpelijk dat ze dat moeilijk vinden aangezien ze elke dag gewoon iets moeten overtekenen uit een boek. Dat noemen ze in de school ‘creatief zijn’… Daar hebben wij onze bedenkingen toch bij. Maar goed, de resultaten vielen al bij al nog mee.
Na de middag heb ik mijn andere les van wiskunde nog gegeven en deze was net zoals de andere vrij goed verlopen. Hoewel ik merk bij de leerlingen dat ze het moeilijk vinden om met concreet materiaal te werken. Na een lange dag was het eerste nog clubs. Ik zag meteen dat wildlife in de dinning hall een film aan het bekijken waren. Natuurlijk toen ik voor de deur stond om deze open te maken was ze op slot. Een andere club dan maar. De youngfarmers stonden blijkbaar al ver want er begonnen al wat zaadjes te ontkiemen. Hoe de groenten juist heette ben ik vergeten, maar ik weet wel dat wij dit eten op maandag als middagmaal op de school. Het lijkt een beetje op zeewier. Daar vergelijk ik het altijd mee. Maar ik denk wel dat het net iets anders smaakt.
Na de clubs was het dan ook nog eens tijd voor een vergadering. Daarin hebben wij, de ‘volunteers’, onze klasleerkrachten al eens bedankt dat ze ons de mogelijkheid geven om les te geven in hun klas. Na de vergadering was het weer tijd om naar huis te gaan. En deze keer kwamen er nog andere met ons mee. Omdat Wim en Papa rainbow volgende week naar huis gingen, gingen wij voor hen koken. Nu, Wim heeft ook wel voor ons de befaamde guacamole gemaakt maar het hoofdgerecht hebben Quinten en Sofie gemaakt. Het was weer overheerlijk. Na lang napraten met Katrien, Wim en Danny was het tijd om de afwas te doen. Natuurlijk was er weer een heel leger mieren aan het genieten van de lekkere maaltijd. Maar na een snelle afwas waren ze allemaal, gelukkig, verdwenen.
Na de middag heb ik mijn andere les van wiskunde nog gegeven en deze was net zoals de andere vrij goed verlopen. Hoewel ik merk bij de leerlingen dat ze het moeilijk vinden om met concreet materiaal te werken. Na een lange dag was het eerste nog clubs. Ik zag meteen dat wildlife in de dinning hall een film aan het bekijken waren. Natuurlijk toen ik voor de deur stond om deze open te maken was ze op slot. Een andere club dan maar. De youngfarmers stonden blijkbaar al ver want er begonnen al wat zaadjes te ontkiemen. Hoe de groenten juist heette ben ik vergeten, maar ik weet wel dat wij dit eten op maandag als middagmaal op de school. Het lijkt een beetje op zeewier. Daar vergelijk ik het altijd mee. Maar ik denk wel dat het net iets anders smaakt.
Na de clubs was het dan ook nog eens tijd voor een vergadering. Daarin hebben wij, de ‘volunteers’, onze klasleerkrachten al eens bedankt dat ze ons de mogelijkheid geven om les te geven in hun klas. Na de vergadering was het weer tijd om naar huis te gaan. En deze keer kwamen er nog andere met ons mee. Omdat Wim en Papa rainbow volgende week naar huis gingen, gingen wij voor hen koken. Nu, Wim heeft ook wel voor ons de befaamde guacamole gemaakt maar het hoofdgerecht hebben Quinten en Sofie gemaakt. Het was weer overheerlijk. Na lang napraten met Katrien, Wim en Danny was het tijd om de afwas te doen. Natuurlijk was er weer een heel leger mieren aan het genieten van de lekkere maaltijd. Maar na een snelle afwas waren ze allemaal, gelukkig, verdwenen.
Dag 16: 20/02/2012
Onze eerste echte stagedag was aangebroken. Om 20 na 8 moest ik er al meteen invliegen. De les verliep goed en de leerlingen deden goed mee. Na mijn les kwam Madame Fidelis me zeggen dat mijn Engels heel duidelijk was en dat de leerlingen me heel goed konden verstaan. Ik vond dit een enorm compliment en was weer gemotiveerd om verder les te geven. In de namiddag was het lesje maar kort, want ze moesten hun oefeningen nog maken. Omdat ik al te veel tijd had gebruikt moesten ze de oefeningen overschrijven in hun huiswerkboekje om dan thuis de oefeningen te maken. Omdat zij de boeken niet mee naar huis mogen nemen, moeten ze dus alles overschrijven.
Mijn eerste stagedag was voor mij alleszins geslaagd.
’s Avonds heb ik dan de lessen voor de volgende dag gemaakt en ben ik meteen aan het eten begonnen met Nathalie en Yara.
Na een vermoeiende dag zijn we allemaal ons bed ingekropen om de volgende dag weer fris voor de klas te staan.
Mijn eerste stagedag was voor mij alleszins geslaagd.
’s Avonds heb ik dan de lessen voor de volgende dag gemaakt en ben ik meteen aan het eten begonnen met Nathalie en Yara.
Na een vermoeiende dag zijn we allemaal ons bed ingekropen om de volgende dag weer fris voor de klas te staan.
Dag 15: 19/02/2012
De grote dag was aangebroken. Ik heb de gitaar maar meteen in de keuken gezet zodat ik zeker niet zou vergeten nog een keertje te oefenen. Ik heb mijn tweede les afgemaakt, mijn was gedaan, me gedoucht, blog verder afgemaakt en natuurlijk veel gezongen en gitaar gespeeld met de hele groep. Rond drie uur zijn we vertrokken richting Kim4Love. Vele waren al zenuwachtig voor ons optreden, bij mij moest het nog steeds komen. We zijn eerst langs enkele shopjes gewandeld en een paar hebben enkele koopjes gedaan. Aan het laatste shopje hebben we dan een matatu genomen richting kim4love. Daar aangekomen waren Katrien, Danny en Ingrid meteen super enthousiast dat ik mijn gitaar bij had. Zo waren ze zeker dat we ‘een optreden’ zouden geven. Een half uur later was het zover. Met z’n alle op het podium om ‘Wonderwall’ te zingen voor Ingrid. Ze was super blij met wat we gedaan hadden. Om de reis van Ingrid helemaal perfect af te sluiten zijn we me zijn alle gaan eten in een typisch Keniaans restaurantje. Speciaal eten, maar niet heel slecht. Of we nog eens terug gaan naar het restaurantje, daar zijn we nog niet helemaal uit.
Dag 14: 18/02/2012
Zaterdag, de dag van het uitslapen. Tot half 11 dan toch. Want om 11 uur had ik afgesproken met Lisa om te skypen. Jammer genoeg had ik weer wat problemen met het internet, maar uiteindelijk hebben we toch een goed half uur met elkaar kunnen praten! Natuurlijk wou mama en papa dan ook even babbelen. En gelijk hebben ze.
Nadien heb ik voor de eerste keer in Kenia een les gemaakt. De lessen worden niet op de computer gemaakt, je moet zelf schrijven. Ik was vrij tevreden over mijn les. Het resultaat zullen we zien op maandag.
In de late namiddag heb ik dan nog goed even gewerkt voor school. Allerlei mailtje rondgestuurd, informatie opgezocht rond mijn Persoonlijk Ontwikkelingsplan (POP),… Had ik even een productieve namiddag! Ik was er wel blij om, zo kon ik alles even op een rijtje zetten.
’S Avonds zijn we gewoon gezellig met z’n alle thuis gebleven en hebben we ons zelf nog een beetje bezig gehouden met wat spelletjes.
Ik ben niet te laat gaan slapen, want de volgende dag moest ik nog een tweede les maken en nog wat werken voor school. Ook was het volgende dag zover… Ons optreden bij Kim4love voor Ingrid omdat ze maandag naar huis terugkeerde.
Nadien heb ik voor de eerste keer in Kenia een les gemaakt. De lessen worden niet op de computer gemaakt, je moet zelf schrijven. Ik was vrij tevreden over mijn les. Het resultaat zullen we zien op maandag.
In de late namiddag heb ik dan nog goed even gewerkt voor school. Allerlei mailtje rondgestuurd, informatie opgezocht rond mijn Persoonlijk Ontwikkelingsplan (POP),… Had ik even een productieve namiddag! Ik was er wel blij om, zo kon ik alles even op een rijtje zetten.
’S Avonds zijn we gewoon gezellig met z’n alle thuis gebleven en hebben we ons zelf nog een beetje bezig gehouden met wat spelletjes.
Ik ben niet te laat gaan slapen, want de volgende dag moest ik nog een tweede les maken en nog wat werken voor school. Ook was het volgende dag zover… Ons optreden bij Kim4love voor Ingrid omdat ze maandag naar huis terugkeerde.
Dag 13: 17/02/2012
Vrijdag, de dag van het zwemmen. Donderdag waren Quinten en ik er zo goed als uit, wie welke klas zou nemen. Ik ging het derde nemen en hij het vierde. Ik was ervan overtuigd dat ik goed zou kunnen opschieten met de klasleerkracht en de leerlingen zou ik nog wel leren kennen. Ondertussen kende ik er toch al een paar.
Dus we hadden overlegd dat we op onze laatste observatiedag eerst naar het vierde zouden gaan en dan in de namiddag naar het derde. Zo gezegd, zo gedaan. De leerkracht van 3 en 4 waren al op hoogte dat we in hun klas zouden lesgeven. Dus toen ik in het derde in de namiddag binnen kwam kreeg ik meteen mijn lesonderwerpen voor maandag van wiskunde. Toen ik het boek goed bekeken had, heb ik nog een aantal vragen gesteld en zo was ik klaar om aan mijn les te beginnen.
Rond kwart na 3 zijn we de klas uitgegaan en hebben we ons klaargemaakt om terug met 4,5,6,7 en 8 naar het strand te trekken. De leerlingen waren weer in volle glorie, want we gingen nog een keer naar het strand. De tochten van en naar het strand zijn altijd heet. Ik was blij dat we aan de zee aankwamen, want de frisse wind daar, koelt je meteen af. We hadden het idee om lijnen te trekken in het zand om een duidelijke afbakening te maken voor de leerlingen. Zo wisten ze in welk gebied ze mochten zwemmen. Mama Rainbow kwam nog eens een kijkje nemen bij ons en was blij wat ze zag. De lijnen vielen erg in de smaak bij haar. Dat was fijn om dat te horen. Zo blijf je enthousiast om andere leuke dingen te verzinnen. Onze dag was weer geslaagd!
Na het zwemmen zijn we huiswaarts getrokken en hebben we ons snel gedoucht om vervolgens weer te gaan eten. Na een heerlijke maaltijd was er een twijfel of we nog weggingen. Uiteindelijk ben ik samen met Astrid en Stijn nog een stapje in de wereld gaan zetten en zijn de andere naar huis gegaan. Omdat het een van de laatste avonden was van Ingrid vonden we het fijn dat we met haar nog een laatste keer op stap te gaan. Ook mijn eerste nachtelijk rit met de moto is dan een feit geworden. Ik moet eerlijk zijn, ik was een beetje bang. Maar dat vooral in de bochten.
Dus we hadden overlegd dat we op onze laatste observatiedag eerst naar het vierde zouden gaan en dan in de namiddag naar het derde. Zo gezegd, zo gedaan. De leerkracht van 3 en 4 waren al op hoogte dat we in hun klas zouden lesgeven. Dus toen ik in het derde in de namiddag binnen kwam kreeg ik meteen mijn lesonderwerpen voor maandag van wiskunde. Toen ik het boek goed bekeken had, heb ik nog een aantal vragen gesteld en zo was ik klaar om aan mijn les te beginnen.
Rond kwart na 3 zijn we de klas uitgegaan en hebben we ons klaargemaakt om terug met 4,5,6,7 en 8 naar het strand te trekken. De leerlingen waren weer in volle glorie, want we gingen nog een keer naar het strand. De tochten van en naar het strand zijn altijd heet. Ik was blij dat we aan de zee aankwamen, want de frisse wind daar, koelt je meteen af. We hadden het idee om lijnen te trekken in het zand om een duidelijke afbakening te maken voor de leerlingen. Zo wisten ze in welk gebied ze mochten zwemmen. Mama Rainbow kwam nog eens een kijkje nemen bij ons en was blij wat ze zag. De lijnen vielen erg in de smaak bij haar. Dat was fijn om dat te horen. Zo blijf je enthousiast om andere leuke dingen te verzinnen. Onze dag was weer geslaagd!
Na het zwemmen zijn we huiswaarts getrokken en hebben we ons snel gedoucht om vervolgens weer te gaan eten. Na een heerlijke maaltijd was er een twijfel of we nog weggingen. Uiteindelijk ben ik samen met Astrid en Stijn nog een stapje in de wereld gaan zetten en zijn de andere naar huis gegaan. Omdat het een van de laatste avonden was van Ingrid vonden we het fijn dat we met haar nog een laatste keer op stap te gaan. Ook mijn eerste nachtelijk rit met de moto is dan een feit geworden. Ik moet eerlijk zijn, ik was een beetje bang. Maar dat vooral in de bochten.
Dag 12: 16/02/2012
Donderdag is de dag van de talentenshows. Dit is zoals ik al eerder heb vermeld volgens mij een super initiatief van de leerkrachten. Als ik donderdags op school kom is dat een moment waar ik zeker naar uitkijk.
Maar eerst stond het 5e en het 6e op het programma. Omdat we deze klassen al eens gezien hadden moesten we deze keer beginnen met het 6e zodat we andere vakken van de klas ook eens konden bekijken. Daar hebben een we een goede ‘babbel’ gedaan met een aantal jongens van de klas. Ze waren heel geïnteresseerd in het leven dat wij leiden in België en ze vertelde zelf ook graag over dat van hen. Zo hebben we gemerkt dat de kinderen zeker en vast op de hoogte zijn van wat er allemaal gebeurt in hun land. Dat gesprek heeft ons veel bijgeleerd over wat de kinderen allemaal weten.
In namiddag stond het 5e op ons te wachten, maar omdat dit een leerjaar was waar we eigenlijk niet zo geïnteresseerd in waren, leek het ons een beter idee om naar het 3e leerjaar te gaan. Toen we binnenkwamen zagen we Sofie en Stijn achteraan in de klas zitten. Maar voor Madame Fidelis was het totaal geen probleem dat wij erbij kwamen zitten. We mochten haar allemaal helpen om de ‘sponsorletters’ te verbeteren die de leerlingen op dat moment aan het schrijven waren. De leerlingen maakte eerst een kladversie en als wij ze verbeterd hadden mochten ze het in het net opschrijven.
Om half 4 waren de leerlingen klaar en hebben we nog een praatje geslagen met Madame Fidelis. Zij vond dat we zeker een keer moesten mee doen aan de talentenshow. Gevolg: volgende keer moeten wij ons van onze beste kant laten zien.
Na de talentenshow was het nog tijd voor een vergadering met de leerkrachten. Er werd hen uitgelegd wat wij precies kwamen doen en dat de eerste week stage enkel wiskunde lessen voor ons inhield. Nadien moest Quinten aan het hele team zijn ‘Partytent’ nog presenteren dat hij zal meenemen op het scouts-weekend. Zoals ik al vermeld had is er een club die Scouts genoemd wordt. Hier worden de leerlingen door een van de oudste leerlingen gedrild om als een soort leger rond te lopen. Dit is ontzettend indrukwekkend om te zien en kan totaal niet vergeleken worden met onze scouts. Quinten is zich gaan engageren voor deze club en had besloten om met een deel van zijn ingezameld geld een tent te kopen waarin de leerlingen, die meegaan op scouts-weekend, kunnen slapen.
Nadat we alles hebben gepresenteerd aan de leerkrachten was het eindelijk tijd om naar huis te vertrekken. We keken op onze horloge en vielen bijna achterover van de tijd. Het was al tien voor 7 en we moesten nog koken. Het zou nog een lange avond worden...
Maar eerst stond het 5e en het 6e op het programma. Omdat we deze klassen al eens gezien hadden moesten we deze keer beginnen met het 6e zodat we andere vakken van de klas ook eens konden bekijken. Daar hebben een we een goede ‘babbel’ gedaan met een aantal jongens van de klas. Ze waren heel geïnteresseerd in het leven dat wij leiden in België en ze vertelde zelf ook graag over dat van hen. Zo hebben we gemerkt dat de kinderen zeker en vast op de hoogte zijn van wat er allemaal gebeurt in hun land. Dat gesprek heeft ons veel bijgeleerd over wat de kinderen allemaal weten.
In namiddag stond het 5e op ons te wachten, maar omdat dit een leerjaar was waar we eigenlijk niet zo geïnteresseerd in waren, leek het ons een beter idee om naar het 3e leerjaar te gaan. Toen we binnenkwamen zagen we Sofie en Stijn achteraan in de klas zitten. Maar voor Madame Fidelis was het totaal geen probleem dat wij erbij kwamen zitten. We mochten haar allemaal helpen om de ‘sponsorletters’ te verbeteren die de leerlingen op dat moment aan het schrijven waren. De leerlingen maakte eerst een kladversie en als wij ze verbeterd hadden mochten ze het in het net opschrijven.
Om half 4 waren de leerlingen klaar en hebben we nog een praatje geslagen met Madame Fidelis. Zij vond dat we zeker een keer moesten mee doen aan de talentenshow. Gevolg: volgende keer moeten wij ons van onze beste kant laten zien.
Na de talentenshow was het nog tijd voor een vergadering met de leerkrachten. Er werd hen uitgelegd wat wij precies kwamen doen en dat de eerste week stage enkel wiskunde lessen voor ons inhield. Nadien moest Quinten aan het hele team zijn ‘Partytent’ nog presenteren dat hij zal meenemen op het scouts-weekend. Zoals ik al vermeld had is er een club die Scouts genoemd wordt. Hier worden de leerlingen door een van de oudste leerlingen gedrild om als een soort leger rond te lopen. Dit is ontzettend indrukwekkend om te zien en kan totaal niet vergeleken worden met onze scouts. Quinten is zich gaan engageren voor deze club en had besloten om met een deel van zijn ingezameld geld een tent te kopen waarin de leerlingen, die meegaan op scouts-weekend, kunnen slapen.
Nadat we alles hebben gepresenteerd aan de leerkrachten was het eindelijk tijd om naar huis te vertrekken. We keken op onze horloge en vielen bijna achterover van de tijd. Het was al tien voor 7 en we moesten nog koken. Het zou nog een lange avond worden...
Dag 11: 15/02/2012
Onze vrije dag ging van start met werken voor school. Een deel van ons eindwerk moest doorgestuurd worden en woensdag was een ideale dag om deze te maken. Tot de middag zijn we hier aan bezig geweest en dan heb ik verder gewerkt aan mijn blog en andere dingen in orde gebracht.
In de late namiddag zijn we dan met 4 naar de bank getrokken om geld af te halen. Dit was voor mij een hele belevenis omdat het de eerste keer was in Kenia dat ik op een brommer zat. Ze zijn niet vies van snel te gaan en putten te nemen. Natuurlijk is wel fijn om met deze hitte snel te gaan zodat je je haren kan laten wapper in de wind. Na de bank waren we afgesproken aan de winkel met twee andere om alle inkopen mee naar huis te dragen. Toen we thuis aankwamen ben ik aan het eten begonnen en heb ik een van mijn favorieten gerechten gemaakt: Kip met gebakken ‘patatjes’ en een fris slaatje. Ik hoop dat de andere het lekker vonden. Maar daar twijfel ik niet aan, aangezien alles op was.
Voor ik het vergeet, ik heb dit niet alleen gedaan. Stijn Peeters was ook een superkok! Bedankt!
In de late namiddag zijn we dan met 4 naar de bank getrokken om geld af te halen. Dit was voor mij een hele belevenis omdat het de eerste keer was in Kenia dat ik op een brommer zat. Ze zijn niet vies van snel te gaan en putten te nemen. Natuurlijk is wel fijn om met deze hitte snel te gaan zodat je je haren kan laten wapper in de wind. Na de bank waren we afgesproken aan de winkel met twee andere om alle inkopen mee naar huis te dragen. Toen we thuis aankwamen ben ik aan het eten begonnen en heb ik een van mijn favorieten gerechten gemaakt: Kip met gebakken ‘patatjes’ en een fris slaatje. Ik hoop dat de andere het lekker vonden. Maar daar twijfel ik niet aan, aangezien alles op was.
Voor ik het vergeet, ik heb dit niet alleen gedaan. Stijn Peeters was ook een superkok! Bedankt!
Dag 10: 14/02/2012
Dinsdag verwachtte ze ons in de voormiddag in het 4e leerjaar en in de namiddag in het 3e leerjaar. Dit was een dag dat we nuttig moesten gebruiken om te beslissen welke klas we graag hadden gehad voor de stage. Ik twijfelde heel erg en vond de kinderen uit het 4e leerjaar schatten, maar een spijtige zaak was dat er geen vaste leerkracht was. De knoop was nog steeds niet doorgehakt.
Van 4 tot 5 was het tijd voor ‘Debate’ voor de leerlingen van het 4e-8e. Jammer genoeg door het vele geroezemoes konden we de kinderen moeilijk verstaan. Om 5 uur was het voor ons dan ook tijd om naar huis te gaan.
Van 4 tot 5 was het tijd voor ‘Debate’ voor de leerlingen van het 4e-8e. Jammer genoeg door het vele geroezemoes konden we de kinderen moeilijk verstaan. Om 5 uur was het voor ons dan ook tijd om naar huis te gaan.
Dag 9: 13/02/2012
Deze nieuwe week werden we al verwacht om half 8 op Rainbow4kids school. Vandaag stond voor Quinten en mij het eerste en het tweede leerjaar op het programma. Omdat we er met ons twee al uit waren dat we sowieso het 3e of het 4e leerjaar wilde, was het eerste leerjaar geen optie. De kinderen zijn nog heel klein en hebben veel geduld nodig. Engels gaat ook heel moeizaam bij hen. Het waren schatten van kinderen en zongen de hele dag door liedjes om de leerstof te onthouden. Tijdens de namiddag zaten we in het tweede leerjaar. Ik besefte dat ik het tweede leerjaar ook wel een heel fijne klas vond en de klasleerkracht een ontzettend lieve vrouw is. Ik zag hele goede dingen in de les. Zo gebruikte zij hondjes tijdens wiskunde om een oefening duidelijk te maken aan de leerlingen. Maar omdat Sofie en Stijn al van in het begin hadden gezegd dat ze graag het eerste of het tweede leerjaar hadden gehad, heb ik niet gevraagd of het mogelijk was om in het tweede te staan.
Op het einde van de dag was het weer tijd voor de clubs voor 4 tot en met 8. Deze keer ging de Wildlifeclub een film zien. We hadden met een aantal plaats genomen in de Dinning Hall waar de film bekeken werd. Maar jammer genoeg startte de groep niet meteen met de film en moesten we eerst naar enkele verhalen luisteren. Zo zijn we dan maar verder gegaan naar de volgende club, namelijk Young farmers club. Daar waren ze bezig met omspitten van de grond om er later zaadjes in te gooien en te besproeien met water. Zo zullen ze binnenkort hun eigen groentjes maken. Als laatste stop zijn we de Musicclub gaan bezoeken. Natuurlijk een van mijn favorieten. De leerkrachten die deze groep begeleiden leren soms nieuwe liedjes aan. Zo zingen ze de hele tijd door en kijken ze naar de liedjes die ze in een boek hebben staan. Ik merkte dat ze al een fikse verzameling hadden.
Op het einde van de dag was het weer tijd voor de clubs voor 4 tot en met 8. Deze keer ging de Wildlifeclub een film zien. We hadden met een aantal plaats genomen in de Dinning Hall waar de film bekeken werd. Maar jammer genoeg startte de groep niet meteen met de film en moesten we eerst naar enkele verhalen luisteren. Zo zijn we dan maar verder gegaan naar de volgende club, namelijk Young farmers club. Daar waren ze bezig met omspitten van de grond om er later zaadjes in te gooien en te besproeien met water. Zo zullen ze binnenkort hun eigen groentjes maken. Als laatste stop zijn we de Musicclub gaan bezoeken. Natuurlijk een van mijn favorieten. De leerkrachten die deze groep begeleiden leren soms nieuwe liedjes aan. Zo zingen ze de hele tijd door en kijken ze naar de liedjes die ze in een boek hebben staan. Ik merkte dat ze al een fikse verzameling hadden.
Dag 8: 12/02/2012
Om twee uur stonden we aan de deur van Teacher Wim en Ingrid om naar Kim4love te vertrekken. Een uurtje later kwamen we eindelijk aan, aan het podium op Diani beach van de bekende ‘Rasta man’ Kim. Hij zou ons de hele namiddag vertoeven. Er werd niet enkel gezongen, maar er kwamen ook nog acrobaten zotte toeren uithalen. We werden de hele dag geëntertaind. Na het optreden zijn we bij fourthy thieves iets gaan eten met de hele bende. Na een lange dag zijn we uiteindelijk ons bedje in gekropen om de volgende dag weer vroeg op te staan voor het observeren.
woensdag 22 februari 2012
Dag 6: 10/02/2012
Om half 8 wandelden we allemaal de school binnen en zagen we dat Teacher Wim verwelkomd werd. Dit de een docent van de medestudenten uit Hasselt. Hij was hier vorig jaar ook al een weekje geweest, maar deze keer blijft hij 3 volle weken. Wat voor ons natuurlijk niet slecht is aangezien hij ons dan kan helpen in het voorbereiden van lessen. We merkte meteen dat teacher Wim heel gekend was in de school en blijkbaar vorig jaar al veel had betekend voor hen. Nadien was het tijd voor ‘PI’. Dit een uurtje op elke vrijdag dat uitgaat naar de godsdiensten en tijd maakt om te bidden. We zijn meegegaan met de Katholieken die in de Dinning Hall zaten. Hier wordt voortdurend gezongen en gebeden. Rond negen uur is dit dan afgelopen en gaan de lessen weer gewoon van start.
Vandaag stond voor ons Standard 7 and 8 op het programma. Dit is vergelijkbaar met het eerste en het tweede jaar secundaire. Hier zaten de grote ’jongens’ van de school. Ze staken met ‘kop en schouder’ boven mij uit. We merkte meteen een groot verschil op vlak van woordenschat in het Engels. We vroegen aan elkaar wat bepaalde woorden betekende want deze waren niet evident. De leerstof was ook al niet van de poes en als er dan nog een Engelse termen opgekleefd werd, was het al helemaal niet te gemakkelijk. Wel goed dat ik heel geïnteresseerd was tijdens deze lessen en dat ik eens kon praten met de leerlingen. Zoals ik hiervoor al had vermeld is het niet altijd even evident om met iedereen te communiceren omdat de uitspraak vaak verschilt met de onze. Maar met deze leerlingen gaat dat al wat beter omdat ze al wat ouder zijn en vaak beter Engels praten.
In de namiddag was het tijd om met de leerlingen van 4 tot en met 8 naar het strand te gaan en te gaan zwemmen. Rond kwart na 3 trekken alle leerlingen uit de klas en maken ze zich klaar om naar Diani Beach te gaan. Als leerkracht moesten we ons ook kleden om mee het water in te gaan. Een badpak onderaan en daarover een t-shirt met een short. Om de school te sponsoren was ik langs enkele banken gegaan en van Dexia had ik opblaasbare stokken gekregen. Ik had deze meegenomen naar de school om uit te delen aan de leerlingen. Ze waren er allemaal erg blij mee en hebben het dan ook gebruikt om in zee te gaan.
Na het zwemmen zijn we terug naar de school gewandeld en hebben we gewacht tot de meeste leerlingen naar huis waren.
Katrien heeft ons meteen na school meegenomen naar het dorpje. Daar konden we dan kennismaken met de bewoners van Maweni. Ze hadden ons al goed voorbereid op wat we daar te zien zouden krijgen. Omdat ik ook in Zuid-Afrika dorpjes had bezocht wist ik wat me ongeveer te wachten stond. We werden meteen herkend door de bewoners en waren overal hartelijk welkom. De tweeling Joyce en Angelina uit het eerste leerjaar kwamen we al snel tegen en hebben ons onze hele tocht door het dorp vergezeld. We zijn naar de steengroeve geweest, het plaatselijk café, de toiletten, de douches ,… Zo zijn we het hele dorp doorgegaan en zijn we geëindigd bij Mariam, het sponsor kindje van de ouders van Mama Rainbow. Ik had toevallig met haar kennisgemaakt op de speelplaats en in klas 4. Ik vond het fijn om haar eens te zien buiten het school. Zij is ook het nichtje van Jackson, onze man die ons met alles kan helpen zoals tips geven over safaris, koken,… Omdat ik nu had gezien waar Mariam leefde kon ik een duidelijk beeld schetsen over de omgeving waar de leerlingen van onze school in wonen. De huizen zijn zeker niet vergelijkbaar met de onze. De huisjes worden zelf gemaakt van elementen uit de natuur. Als ze veel geluk hebben dan hebben ze een tafel en twee bedden. Maar vaak is er maar 1 bed voor iedereen. En meestal spreken we dan ook van gezinnen met 3 of 4 kinderen of zelfs meer.
Na dit alles zijn we over de school met z’n alle iets gaan drinken om wat na te praten en onze eerste indrukken aan Katrien te vertellen van de school en andere.
We zijn snel naar huis vertrokken, want ondertussen was het al 7 uur en stonden we nog altijd in onze natte kleren van het zwemmen. In onze planning hadden we ingecalculeerd dat we elke vrijdag zouden gaan eten omdat er een restaurantje was waar op vrijdag de pizza’s aan de helft van de prijs waren. Zo gezegd, zo gedaan. Rond 10 uur zaten we eindelijk aan tafel en konden we genieten van een heerlijke en goedkope maaltijd. Het plan was dat we nog naar de meest bekende discotheek zouden gaan van de omgeving ‘De Shakatak’. Maar we waren allemaal moe en Katrien had jammer genoeg ook afgebeld omdat ze het even wat moeilijk had. Natuurlijk vonden we dit geen probleem maar we waren nu wel allemaal opgedoft om weg te gaan. Aangezien we zo moe waren en geen zin meer hadden om ver weg te trekken hadden we besloten om naar ‘Full Moon’ te gaan. Dit was een discotheek vlak achter het restaurantje waar we gegeten hadden. Met de hele bende, wij met z’n achten, Teacher Wim, Penelope en Gijs, Ingrid, Dennis en Soalo, was het meteen een gezellige boel en hebben wij de avond van ‘Full moon’ goed gemaakt. Want wij waren als enige aanwezig in deze grote discotheek maar dat hield ons niet tegen om de dansvloer op te gaan.
Wat ik nog niet heb verteld is dat Dennis en Soalo onze eigen ‘Bodyguards’ zijn als we weggaan. Omdat de inwoners het hier niet gewoon zijn van blanke mensen te zien, zoeken ze snel toenadering tot ons. Ze denken dat wij hun een ticket kunnen bieden naar Europa. Daarom zijn Dennis en Soalo er altijd bij als we op stap gaan. Soalo is de broer van Jackson en Dennis is de beste vriend van Soalo en zo is het plaatje rond. Deze twee rijden ook altijd voor ons met de moto rond. Natuurlijk ‘Not for free’.
Vandaag stond voor ons Standard 7 and 8 op het programma. Dit is vergelijkbaar met het eerste en het tweede jaar secundaire. Hier zaten de grote ’jongens’ van de school. Ze staken met ‘kop en schouder’ boven mij uit. We merkte meteen een groot verschil op vlak van woordenschat in het Engels. We vroegen aan elkaar wat bepaalde woorden betekende want deze waren niet evident. De leerstof was ook al niet van de poes en als er dan nog een Engelse termen opgekleefd werd, was het al helemaal niet te gemakkelijk. Wel goed dat ik heel geïnteresseerd was tijdens deze lessen en dat ik eens kon praten met de leerlingen. Zoals ik hiervoor al had vermeld is het niet altijd even evident om met iedereen te communiceren omdat de uitspraak vaak verschilt met de onze. Maar met deze leerlingen gaat dat al wat beter omdat ze al wat ouder zijn en vaak beter Engels praten.
In de namiddag was het tijd om met de leerlingen van 4 tot en met 8 naar het strand te gaan en te gaan zwemmen. Rond kwart na 3 trekken alle leerlingen uit de klas en maken ze zich klaar om naar Diani Beach te gaan. Als leerkracht moesten we ons ook kleden om mee het water in te gaan. Een badpak onderaan en daarover een t-shirt met een short. Om de school te sponsoren was ik langs enkele banken gegaan en van Dexia had ik opblaasbare stokken gekregen. Ik had deze meegenomen naar de school om uit te delen aan de leerlingen. Ze waren er allemaal erg blij mee en hebben het dan ook gebruikt om in zee te gaan.
Na het zwemmen zijn we terug naar de school gewandeld en hebben we gewacht tot de meeste leerlingen naar huis waren.
Katrien heeft ons meteen na school meegenomen naar het dorpje. Daar konden we dan kennismaken met de bewoners van Maweni. Ze hadden ons al goed voorbereid op wat we daar te zien zouden krijgen. Omdat ik ook in Zuid-Afrika dorpjes had bezocht wist ik wat me ongeveer te wachten stond. We werden meteen herkend door de bewoners en waren overal hartelijk welkom. De tweeling Joyce en Angelina uit het eerste leerjaar kwamen we al snel tegen en hebben ons onze hele tocht door het dorp vergezeld. We zijn naar de steengroeve geweest, het plaatselijk café, de toiletten, de douches ,… Zo zijn we het hele dorp doorgegaan en zijn we geëindigd bij Mariam, het sponsor kindje van de ouders van Mama Rainbow. Ik had toevallig met haar kennisgemaakt op de speelplaats en in klas 4. Ik vond het fijn om haar eens te zien buiten het school. Zij is ook het nichtje van Jackson, onze man die ons met alles kan helpen zoals tips geven over safaris, koken,… Omdat ik nu had gezien waar Mariam leefde kon ik een duidelijk beeld schetsen over de omgeving waar de leerlingen van onze school in wonen. De huizen zijn zeker niet vergelijkbaar met de onze. De huisjes worden zelf gemaakt van elementen uit de natuur. Als ze veel geluk hebben dan hebben ze een tafel en twee bedden. Maar vaak is er maar 1 bed voor iedereen. En meestal spreken we dan ook van gezinnen met 3 of 4 kinderen of zelfs meer.
Na dit alles zijn we over de school met z’n alle iets gaan drinken om wat na te praten en onze eerste indrukken aan Katrien te vertellen van de school en andere.
We zijn snel naar huis vertrokken, want ondertussen was het al 7 uur en stonden we nog altijd in onze natte kleren van het zwemmen. In onze planning hadden we ingecalculeerd dat we elke vrijdag zouden gaan eten omdat er een restaurantje was waar op vrijdag de pizza’s aan de helft van de prijs waren. Zo gezegd, zo gedaan. Rond 10 uur zaten we eindelijk aan tafel en konden we genieten van een heerlijke en goedkope maaltijd. Het plan was dat we nog naar de meest bekende discotheek zouden gaan van de omgeving ‘De Shakatak’. Maar we waren allemaal moe en Katrien had jammer genoeg ook afgebeld omdat ze het even wat moeilijk had. Natuurlijk vonden we dit geen probleem maar we waren nu wel allemaal opgedoft om weg te gaan. Aangezien we zo moe waren en geen zin meer hadden om ver weg te trekken hadden we besloten om naar ‘Full Moon’ te gaan. Dit was een discotheek vlak achter het restaurantje waar we gegeten hadden. Met de hele bende, wij met z’n achten, Teacher Wim, Penelope en Gijs, Ingrid, Dennis en Soalo, was het meteen een gezellige boel en hebben wij de avond van ‘Full moon’ goed gemaakt. Want wij waren als enige aanwezig in deze grote discotheek maar dat hield ons niet tegen om de dansvloer op te gaan.
Wat ik nog niet heb verteld is dat Dennis en Soalo onze eigen ‘Bodyguards’ zijn als we weggaan. Omdat de inwoners het hier niet gewoon zijn van blanke mensen te zien, zoeken ze snel toenadering tot ons. Ze denken dat wij hun een ticket kunnen bieden naar Europa. Daarom zijn Dennis en Soalo er altijd bij als we op stap gaan. Soalo is de broer van Jackson en Dennis is de beste vriend van Soalo en zo is het plaatje rond. Deze twee rijden ook altijd voor ons met de moto rond. Natuurlijk ‘Not for free’.
Dag 5: 9/02/2012
Donderdag was de dag van observatie in het 5e en het 6e leerjaar. Dit zijn al heel wat oudere leerlingen en de Engelse termen beginnen ook al wat moeilijker te worden voor ons. De leerkrachten van 4,5 en 6 (soms 7 en 8) wisselen vaak van klas. Zo zijn er leerkrachten die dan enkel wiskunde geven in 7 en 8 en CRE (Christian religion education) in het 4e. Te vergelijken met het systeem dat in België wordt toegepast in het secundaire onderwijs.
De leerkrachten zijn steeds heel blij dat ze ons mogen ontvangen in de klas.
De wiskunde les die we gezien hebben in het 5e was niet al te makkelijk! De termen worden dus wat moeilijker en het is ook niet altijd even evident om de leerlingen te verstaan. De uitspraak van het Engels is heel verschillend met de onze. Zij leggen accenten op heel andere plaatsen dan wij, waardoor het soms verwarrend is.
Klas 5 was wel een heel fijne klas die ons met open armen ontvingen. Tijdens de les ‘creative arts’, wat niet echt dezelfde creativiteit bevat als in onze lessen beeld of muziek, moesten de leerlingen hun talent laten zien aan de klas. Die avond was het namelijk talentenshow voor klas 4-8. Natuurlijk konden wij, Quinten en ik, er niet aan ontsnappen en moesten wij ook eens over de Catwalk lopen. De leerlingen lagen plat van het lachen.
De talentenshows worden elke donderdag georganiseerd. Dit is een heel fijn om te zien dat de leerkrachten zulke initiatieven nemen om zo’n dingen te organiseren. Er was ontzettend veel sfeer onder de leerlingen en het uurtje was zo om. Op donderdag zijn er dan ook geen clubs van 4 tot 5. De ‘Talentshow’ loopt van 4 tot 5 en dan gaan de leerlingen naar huis toe.
De leerkrachten zijn steeds heel blij dat ze ons mogen ontvangen in de klas.
De wiskunde les die we gezien hebben in het 5e was niet al te makkelijk! De termen worden dus wat moeilijker en het is ook niet altijd even evident om de leerlingen te verstaan. De uitspraak van het Engels is heel verschillend met de onze. Zij leggen accenten op heel andere plaatsen dan wij, waardoor het soms verwarrend is.
Klas 5 was wel een heel fijne klas die ons met open armen ontvingen. Tijdens de les ‘creative arts’, wat niet echt dezelfde creativiteit bevat als in onze lessen beeld of muziek, moesten de leerlingen hun talent laten zien aan de klas. Die avond was het namelijk talentenshow voor klas 4-8. Natuurlijk konden wij, Quinten en ik, er niet aan ontsnappen en moesten wij ook eens over de Catwalk lopen. De leerlingen lagen plat van het lachen.
De talentenshows worden elke donderdag georganiseerd. Dit is een heel fijn om te zien dat de leerkrachten zulke initiatieven nemen om zo’n dingen te organiseren. Er was ontzettend veel sfeer onder de leerlingen en het uurtje was zo om. Op donderdag zijn er dan ook geen clubs van 4 tot 5. De ‘Talentshow’ loopt van 4 tot 5 en dan gaan de leerlingen naar huis toe.
Dag 4: 8/02/2012
Onze vrije dag was heel laat gestart want we zijn allemaal lang in ons bed blijven liggen. Opweg naar het strand waren we 3 andere vrijwilligers tegen het lijf gelopen. Ingrid, de verpleegster die al lang samenwerkt met Katrien en twee tandartsen. Zij kwamen voor de eerste maal naar Kenia en bleven voor een weekje om de leerlingen te leren hoe ze hun tandjes moesten poetsen. We merkten meteen dat Ingrid een ontzettend lieve vrouw was en dat we een geweldige tijd tegemoet zouden gaan met haar. Pas tegen drie uur lagen we allemaal op strand. De idyllische plek is perfect om eventjes af te koelen van de hitte in het binnenland. Het water komt wel ontzettend snel op waardoor je bijna in de bomen kruipen om niet in het water te belanden met je handdoek.
zondag 19 februari 2012
Dag 3: 7/02/2012
Om 10 voor 8 stonden ze op ons te wachten om ons te begeleiden naar de school om te starten met onze observaties. Deze zullen twee weken lang duren zodat we goed voorbereid zijn op de klassen en het les geven.
Het observeren in 2, 3 en 4 was een hele ervaring. De kinderen vonden het heel fijn om ons te hebben in de klas. De leerlingen wilden ons constant helpen met allerlei zaken en gaven ons papier om te mee te volgen in de les.
Het was wel een lange dag. Van 8 tot 5 aanwezig in de school en dan in deze warmte (35 graden). Maar dit zal ik toch gewoon moeten worden, want dit zal drie maanden zo zijn.
Het laatste uur van de dag (van 4 tot 5) werd in beslag genomen door ‘Clubs’. Dit zijn kleine groepjes waar je nuttige zaken kan uitvoeren zoals: scouts, Music, wildlife, Young farmers club, debat, Christian religion en Islamic. Deze gaan elke dag door na school en is enkel voor 4,5,6,7 en 8.
Na onze lange dag, maar wel heel leerrijke, zijn we nog groentjes gaan kopen aan het lokale kraampje vooraan in het dorp. Deze hadden we nodig om in onze spaghetti te gooien. De groentjes en fruitjes zijn hier fantastisch! Ze zijn niet te vergelijken met de onze. Een gezellig avondje op ons terrasje was weer een feit. We hebben onze volgende dag besproken. Want op woensdag zijn we vrij en moeten we dus niet naar school en krijgen we de kans om andere dingen te doen. We zouden morgen namiddag naar het strand trekken en genieten van het keniaanse zonnetje.
Tijdens onze avonden op het terrasje is er ook altijd een vleermuis die gedag komt zeggen en ons even vergezeld. Omdat hij al zo vaak bij ons heeft gezeten/ gehangen hebben we hem ook al een naam gegeven; ‘Pim’. Nu, dinsdag avond laat, was Pim van plan om zijn vleugels nog eens te strekken en ons te verlaten. Jammer genoeg, doordat hij zo zenuwachtig was om te gaan vliegen, want wij waren zelf ook wat onrustig, heeft hij op mijn gezicht iets achtergelaten. Fijn is anders, maar natuurlijk konden we er allemaal hard om lachen.
Het observeren in 2, 3 en 4 was een hele ervaring. De kinderen vonden het heel fijn om ons te hebben in de klas. De leerlingen wilden ons constant helpen met allerlei zaken en gaven ons papier om te mee te volgen in de les.
Het was wel een lange dag. Van 8 tot 5 aanwezig in de school en dan in deze warmte (35 graden). Maar dit zal ik toch gewoon moeten worden, want dit zal drie maanden zo zijn.
Het laatste uur van de dag (van 4 tot 5) werd in beslag genomen door ‘Clubs’. Dit zijn kleine groepjes waar je nuttige zaken kan uitvoeren zoals: scouts, Music, wildlife, Young farmers club, debat, Christian religion en Islamic. Deze gaan elke dag door na school en is enkel voor 4,5,6,7 en 8.
Na onze lange dag, maar wel heel leerrijke, zijn we nog groentjes gaan kopen aan het lokale kraampje vooraan in het dorp. Deze hadden we nodig om in onze spaghetti te gooien. De groentjes en fruitjes zijn hier fantastisch! Ze zijn niet te vergelijken met de onze. Een gezellig avondje op ons terrasje was weer een feit. We hebben onze volgende dag besproken. Want op woensdag zijn we vrij en moeten we dus niet naar school en krijgen we de kans om andere dingen te doen. We zouden morgen namiddag naar het strand trekken en genieten van het keniaanse zonnetje.
Tijdens onze avonden op het terrasje is er ook altijd een vleermuis die gedag komt zeggen en ons even vergezeld. Omdat hij al zo vaak bij ons heeft gezeten/ gehangen hebben we hem ook al een naam gegeven; ‘Pim’. Nu, dinsdag avond laat, was Pim van plan om zijn vleugels nog eens te strekken en ons te verlaten. Jammer genoeg, doordat hij zo zenuwachtig was om te gaan vliegen, want wij waren zelf ook wat onrustig, heeft hij op mijn gezicht iets achtergelaten. Fijn is anders, maar natuurlijk konden we er allemaal hard om lachen.
Dag 2: 6/02/2012
Om 10 zijn we vertrokken naar onze school en hebben we kennis gemaakt met de leerkrachten en de gebouwen verkend. De kinderen van de school hebben ons verwelkomd met schitterende liedjes zoals ‘Jambo’, ‘We are the children’,…
Na deze meeting hebben we een hete wandeling gemaakt naar de winkel waar we onze inkopen voor de komende 3 dagen moesten inslagen. Daar hebben we ook meteen een plaatselijk snack gegeten, namelijk ‘Samosas’. Een soort van loempia met rund in.
Na we de dokter hadden bezocht zijn we onverwachts toch naar het strand getrokken. Wat een idyllische plek! Net zoals je op de foto’s ziet! Echt prachtig. Daar zijn we op het strand nog iets gaan drinken en hebben we Hilde getrakteerd op een ‘Tuskor’ voor haar verjaardag. Tuskor is het plaatselijke bier. Zeker niet slecht!
Vervolgens zijn we terug naar ons huisje getrokken en voor de eerste keer zelf gekookt. Dit was voor de eerste keer toch wel goed gelukt! Nog wat napraten op ons terrasje en dan gaan slapen, om de volgende dag vroeg op te staan om voor de eerste keer te gaan observeren.
Na deze meeting hebben we een hete wandeling gemaakt naar de winkel waar we onze inkopen voor de komende 3 dagen moesten inslagen. Daar hebben we ook meteen een plaatselijk snack gegeten, namelijk ‘Samosas’. Een soort van loempia met rund in.
Na we de dokter hadden bezocht zijn we onverwachts toch naar het strand getrokken. Wat een idyllische plek! Net zoals je op de foto’s ziet! Echt prachtig. Daar zijn we op het strand nog iets gaan drinken en hebben we Hilde getrakteerd op een ‘Tuskor’ voor haar verjaardag. Tuskor is het plaatselijke bier. Zeker niet slecht!
Vervolgens zijn we terug naar ons huisje getrokken en voor de eerste keer zelf gekookt. Dit was voor de eerste keer toch wel goed gelukt! Nog wat napraten op ons terrasje en dan gaan slapen, om de volgende dag vroeg op te staan om voor de eerste keer te gaan observeren.
Dag 1: 5/02/2012
Om twee uur, plaatselijke tijd zijn we aangekomen in Mombasa na 16 uur reizen zonder enig probleem. Katrien en Hilde stonden samen met Jackson en nog enkele andere ons op te wachten om ons te vervoeren met de Matatu richting de ferrie in Mombasa. In de straten zag je de eerste indrukken van Kenia. Warm, vele groenten- en fruitwinkeltje, mensen die kuierde door de straten,… Zeer kleurrijk. Aan de ferrie aangekomen zag je alle mensen lopen om aan de overkant te geraken. Voor de auto mee op de ferrie te nemen moet je betalen, maar als je ‘te voet’ gaat mag je gewoon opstappen. Vandaar dat er zoveel mensen altijd mee oversteken. Dit is onder andere om familie aan de andere kant te bezoeken, te werken of andere dingen uit te voeren. We reden richting Ukunda en kwamen we aan in ons dorpje waar we 3 maanden zullen verblijven: ‘Maweni’. Aangekomen in ons huisje zijn we meteen terug vertrokken om te gaan eten in ons dorpje. Het was super gezellig en hebben we hebben ook meteen met vele mensen van het dorpje kennis gemaakt. Ook Penelope en Gijs hebben we leren kennen. Penelope was een vrijwilligster die criminologie had gestudeerd en er een D-cursus had bijgedaan om les te kunnen geven. Vorig jaar is zij dan als vrijwilligster naar hier gekomen om de school mee te helpen en les te geven. Vlak voordat ze dit jaar naar hier terug kwam is ze afgestudeerd als leerkracht. Gijs is haar vriend en hij heeft hier vorig jaar ook 1 maand verbeleven om te kunnen helpen. Nu kennen de meeste ons allemaal al en weten ze wat wij komen doen. Dit was een leuke start van ons verblijf. Na ons etentje zijn we nog op ons terrasje gaan zitten om wat na te praten over alle indrukken die we al op hadden gedaan. Om half 12 zijn we dan eindelijk ons bedje ingekropen, onder het muskietennet, voor de eerste keer.
Abonneren op:
Posts (Atom)