Om 9 uur stonden er drie brommers voor de deur om ons mee te nemen naar Ukunda. We gingen eerst nog even een bezoekje brengen aan de lerarenopleiding van Ukunda. Natuurlijk is dit een heel groot verschil met de onze. De opleiding huurt lokalen van een lagere school in Ukunda. Na het bezoekje zijn we meteen door de straatjes van de stad beginnen kuieren. De eerste indruk van de stad wordt gemaakt door het vele afval langs de weg. Overal waar je wandelt met je teenslippers moest je oppassen dat je voeten niet volhingen met vuiligheid. We gingen naar Ukunda met de intentie stof te kopen om er jurkjes, tassen of andere spullen van te laten maken. Maar omdat er twee ‘junkies’ ons achtervolgde was het niet evident om zo maar ergens te stoppen en rustig de tijd te nemen om een stofje uit te kiezen. Wanneer we terug richting Maweni wouden gaan, stelde Madame Fatuma voor om de jongens op scouts-weekend te gaan bezoeken. Natuurlijk wezen we dit voorstel niet af en zijn we meteen de Matatu opgesprongen richting Musambweni. Daar aangekomen was er een ceremonie bezig. Wat ik daar zag bezorgde mij meteen al een gevoel dat ik een foute keuze had gemaakt. Ik had moeten meegaan. De mensen die de ceremonie leidde hadden allemaal een officieel scouts-uniform aan. Net zoals de onze! Het is ongelofelijk om te zien hoe de scouts hier in Kenia verschilt met de onze maar toch ook gelijkenissen heeft! Na de ceremonie zijn we de kook- en slaapplaats van de leerlingen van Rainbow gaan bekijken. Daar hebben ze nog geprobeerd om me te overtuigen om te blijven maar omdat ik niets bij had van spullen kon ik dat niet maken. Misschien een volgende keer.
Hup, de matatu op richting Maweni. Omdat we nog wat plaatselijke ‘shopkes’ wouden doen zijn we wat vroeger afgestapt en wandelde we langs de hoofdbaan naar het strand. Daar stonden de vrienden van Saolo ons al op te wachten om een vertoning te geven van hun acrobatie. Ze waren zeer tevreden met hun toeschouwers en zorgde ervoor dat we niets te kort kregen. Na de show was Teacher Wim even weg en dan merkte je wel snel dat je enkel met meisjes aan het rondwandelen bent. Maar daar trokken we ons niet te veel van aan en we probeerde hen dan ook van ons af te schudden. Nog even snel naar de winkel om eten te kopen voor de avond. Toen we thuis kwamen moest er meteen een beslissing genomen worden of we weg zouden gaan of niet. De taxi moest namelijk geregeld worden. Na nog geen minuut overleggen waren we het er met z’n allen over eens om en stapje in de wereld te zetten. Om half elf zijn ze ons komen oppikken en heeft de taxi ons afgezet aan de ‘Tanduri’. Nog geen 5 minuten later zaten Soalo en Dennis al mee rond onze tafel. Deze avond waren we maar met 8. We hebben een gezellige avond gehad en zijn tot 4 uur in de Shakatak gebleven om alles uit ons lijf te dansen. We zagen wel snel dat het anders is om op stap te gaan met enkel de 6 meisjes. Natuurlijk waren we blij dat Soalo en Dennis erbij waren. Maar het was toch anders dan de vorige keren. Normaal zijn we met veel meer en zijn onze twee jongens er ook bij. We merkte snel dat de plaatselijke nu veel meer toenadering zochten. Onze bodyguards waarschuwde ons daar ook veel voor. Na een fijne avond zijn we met de taxi naar huis gegaan en zijn we in ons bedje gekropen. De volgende dag moesten we er weer vroeg uit om naar de kerk te gaan. Om 9 uur stond de wekker al…
Hup, de matatu op richting Maweni. Omdat we nog wat plaatselijke ‘shopkes’ wouden doen zijn we wat vroeger afgestapt en wandelde we langs de hoofdbaan naar het strand. Daar stonden de vrienden van Saolo ons al op te wachten om een vertoning te geven van hun acrobatie. Ze waren zeer tevreden met hun toeschouwers en zorgde ervoor dat we niets te kort kregen. Na de show was Teacher Wim even weg en dan merkte je wel snel dat je enkel met meisjes aan het rondwandelen bent. Maar daar trokken we ons niet te veel van aan en we probeerde hen dan ook van ons af te schudden. Nog even snel naar de winkel om eten te kopen voor de avond. Toen we thuis kwamen moest er meteen een beslissing genomen worden of we weg zouden gaan of niet. De taxi moest namelijk geregeld worden. Na nog geen minuut overleggen waren we het er met z’n allen over eens om en stapje in de wereld te zetten. Om half elf zijn ze ons komen oppikken en heeft de taxi ons afgezet aan de ‘Tanduri’. Nog geen 5 minuten later zaten Soalo en Dennis al mee rond onze tafel. Deze avond waren we maar met 8. We hebben een gezellige avond gehad en zijn tot 4 uur in de Shakatak gebleven om alles uit ons lijf te dansen. We zagen wel snel dat het anders is om op stap te gaan met enkel de 6 meisjes. Natuurlijk waren we blij dat Soalo en Dennis erbij waren. Maar het was toch anders dan de vorige keren. Normaal zijn we met veel meer en zijn onze twee jongens er ook bij. We merkte snel dat de plaatselijke nu veel meer toenadering zochten. Onze bodyguards waarschuwde ons daar ook veel voor. Na een fijne avond zijn we met de taxi naar huis gegaan en zijn we in ons bedje gekropen. De volgende dag moesten we er weer vroeg uit om naar de kerk te gaan. Om 9 uur stond de wekker al…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten